Immanuel - Bóg z nami

Bóg Ojciec odbiera chwałę przez swojego Syna.

1 Jana 2:23
Każdy, co się zapiera Syna, i Ojca nie ma; a kto wyznaje Syna, ma i Ojca.

Jaka jest wola Boga Ojca?

Jana 5:23

aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał.

Jana 14:1

Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga i we Mnie wierzcie!

Bóg Ojciec jest Bogiem Najwyższym, przy nim nikt inny nie jest Bogiem, bo nawet nie zbliża się do Jego potęgi (dotyczy to także Syna, który swoją boską moc czerpie od Ojca, a nie sam z siebie). On jest poza czasem i przestrzenią, która otacza Jego stworzenie. Wszystko stworzył dla swojego Syna, więc nie powinno nas dziwić, że ustanawia go Bogiem dla ludzi.

Czego dowiadujemy się z Pism Świętych na temat duszy i ducha?

Jest wiele sprzecznych nauk w kościołach chrześcijańskich, mimo że Pismo Święte uczy, dość jasno co jest prawdą, a co nią nie jest. Skąd te rozbieżności się biorą? Prawdopodobnie z postawy będącej kontrą do innego wyznania. Luter, chcąc odciąć się od kościoła katolickiego, wybrał kilkadziesiąt punktów, na których zbudował nową religię. Podobnie robiły odłamy protestanckie, które często budowały swoje mniejsze kościoły w kontrze do katolicyzmu i głównego nurtu protestantyzmu. Zamiast „narodzić się od nowa”, reformowały „starą damę”, zmieniając szczegóły. Tak doszło do sprzecznych twierdzeń na temat duszy i ducha. Jednio, twierdzą, że po śmierci ciał nie ma duszy ani ducha osobowego, a inni, że jest i nie można go zniszczyć żadnym sposobem. Ponieważ w Pismach Świętych znajdujemy wersety na potwierdzenie oby, sprzecznych twierdzeń więc każdy kładzie nacisk na wybrane wersety, lekceważąc pozostałe lub sugerując dziwne ich wyjaśnienie. Tymczasem prawda często leży pośrodku i tak prawdą jest, że dusza nie umiera razem z ciałem, ale prawdą też jest, że umrzeć może i jeśli się nie nawróci, to w końcu zostanie zniszczona. Nie może jednak do tego dojść bez wcześniejszego jej osądzenia. 

Zapraszam do zapoznania się z poniższymi wersetami, by samemu to sprawdzić. 

Apokryfy, czyli księgi ukryte

Ty natomiast trwaj w tym, czego się nauczyłeś i co ci powierzono, bo wiesz, od kogo się nauczyłeś. Od lat bowiem niemowlęcych znasz Pisma święte, które mogą cię nauczyć mądrości wiodącej ku zbawieniu przez wiarę w Chrystusie Jeszu. Wszelkie Pismo od Boga natchnione, jest pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości – aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu. 

2 Tymoteusza 3:14-17

Problem z powyższym wersetem jest taki, że Paweł nie podał nam listy ksiąg, które są natchnione przez Boga i dlatego pożyteczne do nauczania, prostowania itp. Wprawdzie on sam wcześniej był faryzeuszem, ale Tymoteusz, który od lat dziecięcych znał Pisma wychowywał się w środowisku Judejczyków mówiących po grecku. W tym też języku Paweł pisze swoje rady na temat Pism Świętych. Tymoteusz miał więc od dziecka do czynienia z greckim przekładem Starego Testamentu, który znamy pod nazwą Septuaginta.

Sąd Synów Bożych, czyli o Eloim cz. 3

Pismo Święte wykazuje, że prawo mojżeszowe dali aniołowie (Wyjścia 3:1-4; Dzieje 7:30,31,35,38,53; Galatów 3:19), a nie Bóg osobiście, Posłańcy ci działali na chwałę Boga Najwyższego dlatego sami zostają anonimowi, w przeciwieństwie do innych książąt nieba (Daniela 10:13,20), którzy rywalizując ze sobą stworzyli panteon bogów (Elohim). Przywództwo nad zbuntowanymi Synami Boga przejął przeciwnik czyli szatan. Na czele Posłów oddających cześć Najwyższemu stanął Jego Syn Pierworodny, którego obecnie znamy pod imieniem Jeszu.

Samego Boga nikt nigdy nie widział, ani nie słyszał Jego głosu, mimo że czasem Pismo Święte pisze jakby Bóg się ukazywał lub przemawiał. Faktycznie zawsze robili to Posłowie w imieniu Boga. 

Nikt nigdy Boga nie widział. Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała. 

1 Jana 4:12

Ojciec, który Mnie posłał, On dał o Mnie świadectwo. Nigdy nie słyszeliście ani Jego głosu, ani nie widzieliście Jego oblicza 

Jana 5:37

Jeśli więc czytamy, że Bóg powiedział to znaczy, że mówił Poseł (anioł) w imieniu Boga. Kiedy dzieło stwórcze zostało ukończone wówczas opiekę nad Ziemią i ludźmi otrzymali Synowie Boży. W praktyce to wyglądało tak, że mieli otaczać opieką ludzi stojących teoretycznie na niższym poziomie. Część Synów Bożych postanowiła wykorzystać daną im władzę, dla swoich celów, a nawet swojej przyjemności. O niektórych czytamy:

Kanon kartageński.

"Wszelkie Pismo od Boga natchnione [jest] i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do kształcenia w sprawiedliwości - aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu." 2 Tymoteusza 3:16,17

Po raz pierwszy napiszę coś, co świadkowie Jehowy mogą wykorzystać do swojej obrony. Argument, z którym za chwile się rozprawię pierwszy raz poznałem w kontekście zwalczania świadków Jehowy. Otóż ktoś twierdził, że skoro świadkowie Jehowy uznają kanon biblijny ustanowiony przez zwolenników trójcy w roku 397 w Kartaginie to powinni konsekwentnie uznać także trójcę. Argument dla mnie kompletnie bez sensu, ale ponieważ niedawno dostałem list z powołaniem się na niego, więc czuję, że muszę nim się zając by pomóc też tym, co nie piszą do mnie a uważają, że coś w tym jest. Osoba, która wymyśliła ten argument nie służy prawdzie ani Chrystusowi, służy antychrystowi pod postacią trójcy. Albo zataiła szczegóły albo ich nie znała, dlatego przestrzegam przed powtarzaniem czegoś, czego sami nie sprawdzimy, bo niechcący możemy stać się głosicielami kłamstwa. 

Ja o synodzie kartagińskim i ich kanonie nic nie wiedziałem, więc sprawdziłem w dostępnych źródłach, co tam ustalono i bardzo się zdziwiłem, bo okazuje się, że nie znam żadnej religii, która by uznawała ten kartagiński kanon. Ani świadkowie Jehowy nie akceptują go ani nawet kościół katolicki. Zanim jednak to omówię wyjaśnię najpierw, że nawet gdyby ten kanon pokrywał się z dzisiejszym to niczego by to nie oznaczało po za tym, że w jakimś punkcie chrześcijaństwo jest ze sobą zgodne. Ja rozpoczynając swoje badania nad treścią Pism Świętych uznałem za pewny nie kanon kartagiński, bo nic o nim nie wiedziałem tylko oparłem się na tym, czego mnie uczono od dziecka a uczono mnie u świadków Jehowy. Czy to znaczy, że muszę akceptować wszystkie ich nauki? Oczywiście, że nie. To normalne, że zaczynamy od punktu, w którym się znajdujemy i dopiero później poszerzamy swoje badania zapuszczając się coraz dalej i badając coraz to nowe księgi. Świadkowie Jehowy także nie oparli się na kanonie kartagińskim tylko protestanckim. A w śród protestantów byli tez unitarianie. 

Trudne fragmenty Księgi Mądrości

Niektóre fragmenty księgi Mądrości są źle zrozumiane. Nie ma w tym nic dziwnego zwłaszcza, gdy byliśmy do nich wcześniej uprzedzeni. Nawet wypowiedzi Chrystusa bywają źle rozumiane a nawet wykorzystywane by go oskarżać. Każdej wypowiedzi możemy nadać inną błędna interpretację. Na przykład spotkałem się z argumentacją pewnego Żyda, który twierdził, że Jeszu nie mógł być Mesjaszem, ponieważ namawiał do złego. Podał kilka wypowiedzi, jako argument a najmocniejszym był cytat z ewangelii Łukasza 14;26:

„Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto siebie samego, nie może być moim uczniem.”

Dla tego Żyda była to szokująca zachęta do nieszanowania własnych rodziców, co jego zdaniem było sprzeczne w wolą i prawem Bożym. Czy z tego powodu odrzucimy ewangelię Łukasza? Nauki Pomazańca Bożego należy rozpatrywać całościowo a nie wybiórczo. A z całości nauk naszego Pana Jeszu wyraźnie wynika, że nie chodziło o dosłowną nienawiść, jako warunek kroczenia jego śladami. Przypuszczam jednak, że wspomniany przeze mnie żyd nie przyjmie żadnej argumentacji gdyż to, co twierdził dotychczas pasuje mu do jego wizji świata. My nie nie róbmy tego samego błędu i nie odrzucajmy Pism Świętych tylko, dlatego że pewne fragmenty można interpretować źle lub naszym zdaniem są błędne. Pisma nie można interpretować na własną korzyść, co znaczy, że nie wolno nimi manipulować tak by pasowały do naszych prywatnych przekonań lub by broniły jakąś organizację religijną (2 Piotra 1:20,21).

2 Piotra 3: 16,17 jak również we wszystkich listach, w których mówi o tym. Są w nich trudne do zrozumienia pewne sprawy, które ludzie niedouczeni i mało utwierdzeni opacznie tłumaczą, tak samo jak i inne Pisma, na własną swoją zgubę. Wy zatem, umiłowani, wiedząc o tym wcześniej, strzeżcie się, abyście dając się uwieść błędom tych, którzy nie szanują praw Bożych, własnej stałości nie doprowadzili do upadku.

Księga Mądrości Salomona

Do ksiąg zwalczanych przez żydowską sektę „Babilon Wielki” i sekty protestanckie należy Księga Mądrości. Jest też nazywana Księgą Mądrości Salomona, choć niektórzy twierdzą, że jest to niemożliwe by Salomon ją napisał. Ja nie jestem stanowczy w tych stwierdzeniach powiem więcej: kłótnie na ten temat są bez sensu. Najmniejsze prawo do kłócenia się na temat autorstwa tej księgi mają ci, co stanowczo upierają się, że prawdziwym autorem Pism Świętych jest Stwórca a ludzie są tylko sekretarzami. Sekretarz jest bez znaczenia, więc nie ważne, kto spisał daną księgę tylko ważne, co ona zawiera. Bóg może posłużyć się dosłownie każdym by spisał jego wolę nawet o tym nie wiedząc.

Powołam się na wypowiedź Naszego pana Jeszu Pomazańca Bożego:
Łukasza 19: 40 Odrzekł: Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą.

Otóż tak samo jest z treścią, jaką mają nam przekazać prorocy. Jeśli zostaną zabici a ich pisma zniszczone to Bóg sprawi, że i tak Jego Słowo do nas dotrze. Te kamienie, które mają wołać w naszym temacie to anonimowi pisarze, którzy nie szukali własnej chwały, lecz oddawali część Bogu. Można tymi pisarzami tak jak kamieniami pogardzać, ale nie wolno zlekceważyć tego, co nam przekazali, jeśli zostało to napisane z woli Boga. Księga Mądrości może być rekonstrukcją prawdziwej księgi, ale zniszczonej i zwalczanej przez przeciwników Chrystusa. Dlaczego ją zwalczali to dowiesz się, gdy poznasz jej treść.

Pierwszy kanon Starego Testamentu

Kanon Starego Testamentu to upraszczając spis ksiąg uznanych za napisane z woli Boga. Mówi się o nich, że powstały z natchnienia Bożego, a niektórzy posuwają się nawet dalej i twierdzą, że Bóg jest ich autorem, a ziemscy pisarze tylko ich sekretarzami.

Prawda jest taka, że każda księga to inna historia. Stwierdzenie, które odnosi się do jednej księgi i jest prawdziwe nie koniecznie pasuje do innej. Część ksiąg została napisana w celu utrwalenia wydarzeń i nie zawiera żadnych głębszych wartości poza wiedzą historyczną. Pisarze tych ksiąg nie koniecznie pisali pod dyktando Stwórcy. Wystarczy, że Bóg chciał, by zapisali to, co wiedzieli i że ich pobudził do tego. Mogli swobodnie formułować swoje myśli, czego najlepszym dowodem jest różnorodność stylu pisarskiego i różny poziom ksiąg biblijnych. Gdyby były wszystkie pisane pod dyktando jednego autora to spodziewalibyśmy się równie wysokiego poziomu i jednakowego stylu u różnych pisarzy. Wystarczy, więc odrobina zdrowego rozsądku by pozbyć się mitu o bezwzględnym autorstwie wszystkich ksiąg biblijnych. Mam na myśli takie autorstwo, w którym ludzie zapisują to, co Bóg im dyktuje. Taki mit jest miły naszemu sercu i wydaje nam się, że podnosi autorytet Pism Świętych, ale jest nieprawdziwy i nieprawdziwe jest to, co nam się wydaje. W rzeczywistości taki pogląd wystawia te księgi na łatwe ataki szatana i jego ukrytych zwolenników.

Traktowanie wszystkich ksiąg Pisma Świętego na równi i według tego samego schematu jest pewną formą prymitywizmu religijnego. Łatwiej jest zastosować jedną w dodatku mocno uproszczoną miarę do wszystkich ksiąg niż sięgnąć po „specjalistyczny sprzęt” i każdą zbadać dogłębnie.

Prawdę się głosi a nie dyskutuje

Jak doszło do pierwszego grzechu? Kobieta dała się wciągnąć w dyskusję, której celem było doprowadzić ja do odstępstwa. Dyskusja zaczęła się od „niewinnego” pytania a skończyła na kategorycznym stwierdzeniu nowej dla kobiety „prawdy”. U kobiety pojawiły się wątpliwości i zaczęła na zakazany owoc patrzeć zupełnie inaczej, w końcu postanowiła zjeść go.

Rodzaju 3: (1) …On to rzekł do niewiasty: Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu? (2) Niewiasta odpowiedziała wężowi: Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, (3) tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli. (4) Wtedy rzekł wąż do niewiasty: Na pewno nie umrzecie! (5) Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło.

Kobieta wdała się w dyskusję by dać świadectwo prawdzie, ale nie miała pojęcia, że wpada w przebiegłą pułapkę.

Tą szatańską metodę stosowali także uczeni w piśmie i faryzeusze, gdy podważali nauki Chrystusa. Z udawaną sympatia a nawet uniżonością zadawali pytania, których ostatecznym celem miało być skompromitowanie Syna Bożego i ukazanie go, jako fałszywego nauczyciela.

Nowe światło czy zwyczajna herezja?

Świadkowie Jehowy usprawiedliwiają ciągłą zmianę swoich wierzeń mówiąc, że to jest nowe światło. Uzasadniają naukę o nowym świetle wersetem z księgi Przysłów 4:18.

Przysłów 4:18 Lecz ścieżka prawych jest jak jasne światło, które świeci coraz jaśniej, aż nastanie pełny dzień (przekład świadków Jehowy)

Podobny sens podają inne współczesne przekłady. Jednak przekład, którym posługiwali się uczniowie Chrystusa w pierwszym wieku podaje nam zupełnie inny sens tego wersetu.

Przysłów 4:18 Drogi sprawiedliwych stale pełne są światła; podążają do przodu w blasku, dopóki nie skończy się dzień. (Septuaginta)

Tak, więc sprawiedliwy nie dostaje stopniowego dostępu do światła, ale stale jest pod jego wpływem. Septuaginta podaje nam zrozumienie, które znakomicie pasuje do nauki naszego Pana Jeszu Pomazańca.

Septuaginta w języku polskim.

Omówiłem wczoraj w artykule „Fałszerze Słowa Bożego” przykład podmiany słów w polskich przekładach Pisma Świętego. Niestety także Septuaginta (polskie wydanie) nie jest wolna od przekłamań. Takie przekłamania jak to omawiane są raczej nieliczne (mam nadzieję). Wydaje się, że w większości tekst jest poprawnie przetłumaczony i bardziej zbliżony do prawdziwego Słowa Bożego niż wersja żydowska, jaką każdy ma w swoim domu. Świadczy o tym poniższy przykład gdzie porównuje ze sobą kilka polskich przekładów Pism.

Biblia Tysiąclecia Habakuk 2: 4 Oto zginie ten, co jest ducha nieprawego, a sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności.

Biblia Gdańska Habakuk 2: 4 Oto kto sobie hardzie poczyna, tego dusza nie jest szczera w nim; ale sprawiedliwy z wiary swej żyć będzie.

Biblia Warszawska Habakuk 2: 4 Oto człowiek niesprawiedliwy nie zazna spokoju duszy, ale sprawiedliwy z wiary żyć będzie.

Przekład Nowego Świata Habakuk 2: 4 Oto dusza jego się nadęła; nie była w nim prostolinijna. Lecz prawy będzie żył dzięki swej wierności.

Septuaginta Habakuk 2: 4 Jeśliby się wycofał, moja dusza nie będzie miała w nim upodobania. Sprawiedliwy zachowa swe życie dzięki wierze we mnie.

Fałszerze Słowa Bożego

Fałszerstwo Pism Świętych to bardzo obszerny temat, ale żeby nie rozpisywać się zbyt obszernie omówimy go na jednym przykładzie. Ten jeden przykład powinien wystarczyć by rozeznać się w sytuacji i znaleźć sposób na odkłamanie Pisma. Że kłamstwo jest sposobem sług złego to chyba udowadniać nie muszę.

Jana 8:44 Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.

Kłamstwo jest metodą działania złego i każdy, kto się do niego posuwa staje się naśladowcą niegodziwca. Oczywiście pisze tu o osobach, które świadomie kłamią a nie o osobach, które robią to nieświadomie. Dlatego Objawienie 21:27 informuje nas, że żaden kłamca nie osiągnie zbawienia.

Posłaniec pomazańcowy Piotr ostrzegał nas przed kłamliwymi nauczycielami i przed ich metodami działania.

2 Piotra 2:3 i w zachłanności plastycznymi słowami was przehandlują…

Sprawozdanie Mateusza rozdział 3

Ewangelia Mateusza Rozdział 3 

(1) W tych dniach przyszedł Jan Zanurzyciel, głosząc na pustkowiu judejskim, (2) mówiąc: Zmieńcie sposób myślenia; albowiem przybliżyło się królestwo niebios. (3) Ten bowiem jest, nazwany przez Izajasza proroka, mówiącego: Głos wołającego na pustkowiu: Przygotujcie drogę Pana, proste czyńcie ścieżki jego. (4) A ten Jan miał odzienie z sierści wielbłądziej, i pas skórzany wokół bioder, a pokarmem jego były szarańcza i miód dziki. (5) Wówczas wychodziło do niego Jeruzalem i cała judzka ziemia i cała okolica Jordanu; (6) I zanurzał w rzece Jordan, wyznających grzechy swoje.