Czego dowiadujemy się z Pism Świętych na temat duszy i ducha?

Jest wiele sprzecznych nauk w kościołach chrześcijańskich, mimo że Pismo Święte uczy, dość jasno co jest prawdą, a co nią nie jest. Skąd te rozbieżności się biorą? Prawdopodobnie z postawy będącej kontrą do innego wyznania. Luter, chcąc odciąć się od kościoła katolickiego, wybrał kilkadziesiąt punktów, na których zbudował nową religię. Podobnie robiły odłamy protestanckie, które często budowały swoje mniejsze kościoły w kontrze do katolicyzmu i głównego nurtu protestantyzmu. Zamiast „narodzić się od nowa”, reformowały „starą damę”, zmieniając szczegóły. Tak doszło do sprzecznych twierdzeń na temat duszy i ducha. Jednio, twierdzą, że po śmierci ciał nie ma duszy ani ducha osobowego, a inni, że jest i nie można go zniszczyć żadnym sposobem. Ponieważ w Pismach Świętych znajdujemy wersety na potwierdzenie oby, sprzecznych twierdzeń więc każdy kładzie nacisk na wybrane wersety, lekceważąc pozostałe lub sugerując dziwne ich wyjaśnienie. Tymczasem prawda często leży pośrodku i tak prawdą jest, że dusza nie umiera razem z ciałem, ale prawdą też jest, że umrzeć może i jeśli się nie nawróci, to w końcu zostanie zniszczona. Nie może jednak do tego dojść bez wcześniejszego jej osądzenia. 

Zapraszam do zapoznania się z poniższymi wersetami, by samemu to sprawdzić. 

Wierny Bogu anioł jest duchem swiętym

„Do którego z posłów (aniołów) kiedykolwiek powiedział: Siądź po mojej prawicy, aż położę nieprzyjaciół Twoich jako podnóżek Twoich stóp.” Hebrajczyków 1:13

Autor listu do Hebrajczyków wyjawia nam, że to Pan nasz Jeszu jest tym, któremu Bóg obiecał władzę nad narodami (Mateusza 22:44; Marka 12:36; Łukasza 20:42). Powyższy werset opisuje przekazanie władzy w celu zaprowadzenia porządku na Ziemi, ale autor skupia się na wyższości Pomazańca Bożego nad duchami pełniącymi zadania posła, czyli anioła*. W dalszym 14 wersecie czytamy, że posłowie są duchami wyznaczonymi do niesienia pomocy powołanym do zbawienia ludziom. 

„Czyż nie są oni wszyscy duchami przeznaczonymi do usług, posłanymi na pomoc tym, którzy mają posiąść zbawienie?” Hebrajczyków 1:14

Widzimy więc wyraźnie wyższość Pomazańca, który ma rządzić nad narodami od posłów (aniołów), którzy mają wspierać ludzi, a więc w pewnym sensie usługiwać. Werset 14 zawiera też informację, że posłowie są duchami (Psalm 104:4). Mówiąc odwrotnie, duchy są aniołami (posłami). Anioł, to nie jest tak, jak obecnie wielu myśli, gatunek istoty duchowej. Anioł to duch POSŁANY z zadaniem (Psalm 34:7; 91:11; Mateusza 18:10; Łukasza 2:9; Dzieje 5:19; 12:7). Słowo to nam wyjawia, czym dany duch się zajmuje, a nie, kim jest w swej strukturze bytu. 

O roli aniołów czytamy:

Dusza cz. 4 - dusze pozabijanych

Wracamy do tematu, którego celem ma być pomoc w prowadzeniu rozmów ze świadkami Jehowy na temat duszy. Mimo że przedstawiam ten temat w kontekście nauk głoszonych przez świadków Jehowy to zapoznanie się z nim pomoże każdemu lepiej zrozumieć, czym jest dusza.

Moja polemikę ze świadkami Jehowy prowadzę na podstawie zawartości książki „Prowadzenie rozmów…” wydanej przez Towarzystwo Strażnica. Korzystam z wersji elektronicznej, która w chwili gdy to pisze można znaleźć pod adresem:
http://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/1101989270?q=dusza&p=par

Mój sposób rozumowania jest dostosowany do sposobu argumentacji świadków Jehowy. Nie argumentuję z punktu widzenia katolickiego ani protestanckiego tylko z ich punktu widzenia co bardzo ułatwia dotarcie do ich świadomości. Pierwsze wersety już omówiliśmy w temacie Dusza cz.1 teraz przejdźmy do kolejnych:

„Gdzie Biblia mówi, że zwierzęta są duszami?
Rodz. 1:20, 21, 24, 25: „Przemówił Bóg: ‚Niech się zaroją wody rojem dusz żyjących* (...)’. I Bóg przystąpił do stworzenia wielkich potworów morskich i wszelkiej ruszającej się duszy żyjącej, którymi według ich rodzajów zaroiły się wody, i wszelkiego latającego stworzenia skrzydlatego, według jego rodzaju. (...) I przemówił Bóg: ‚Niech ziemia wyda żyjące dusze według ich rodzajów (...)’. I Bóg przystąpił do uczynienia dzikiego zwierzęcia ziemi według jego rodzaju i zwierzęcia domowego według jego rodzaju, i wszelkiego innego poruszającego się zwierzęcia ziemskiego według jego rodzaju” (*hebr. néfesz; Bg, Wujek 1599: „dusze”; inne przekłady: „jestestwa” [Cylkow] lub „istoty”).”

Całkowicie zgadzam się z tą argumentacją. Zwierzęta posiadają świadomość istnienia a więc są duszami. Warto jednak zauważyć, że Pismo mówi o duszach żyjących. Nie mówi pojawiły się wszelkiego rodzaju dusze tylko ciągle podkreśla, że te dusza są żyjące, co nasuwa myśl, że istnieją też inne dusze np. zabite.

Dusza cz. 3 - Czy dusza to oddzielny od ducha byt?

Czy dusza to oddzielny od ducha byt?

Dużo zależy od tego jak definiujemy słowo byt. Czy napis na kartce papieru jest oddzielnym bytem od papieru?  Żeby lepiej wyjaśnić zależność między duszą a duchem posłużę się przykładem, w którym kartka papieru jest duchem, długopis ciałem a połączenie długopisu z kartką, czyli napis jest duszą.

Rodzaju 2:7 …Bóg przystąpił do kształtowania człowieka z prochu ziemi, i tchnął w jego nozdrza dech życia, i człowiek stał się duszą żyjącą. (PNŚ)

Wiemy, że Bóg dając życie daje człowiekowi ducha, który po śmierci wraca do Boga.

Koheleta (Kaznodziei) 12: 7 i wróci się proch do ziemi, tak jak nią był, a duch powróci do Boga, który go dał.

Dech, który otrzymał Adam to duch. Człowiek nie dostał duszy tylko stał się nią, gdy zaistniał. Dusza, więc nie jest duchem.

Dusza cz. 2

Czy dusza jest śmiertelna?

TAK! Dusza jest śmiertelna, ale człowiek nie jest wstanie zabić duszy w tym sensie by ją całkowicie unicestwić. Człowiek zabijając innego człowieka zabija jego duszę w tym sensie, że przestaje być aktywna gdyż bez ciała dusza nie ma sposobu by wyrazić swoje istnienie, swoją osobowość. Dusza w sensie cielesnym umarła, ale faktycznie nie przestała istnieć. Dopiero Bóg może naprawdę unicestwić duszę.

Mateusza 10:28  I nie bójcie się tych, co zabijają ciało, lecz nie mogą zabić duszy, ale raczej bójcie się tego, który może i duszę, i ciało zgładzić w Gehennie. (PNŚ)

Ten słowa Pana nie tylko rozdzielają duszę od ciała, ale także twierdzą, że dusze można zgładzić a więc nie posiada ona nieśmiertelności. Nie mogą tego jednak zrobić ludzie. O tym samym pisał Ezechiel.

Ezechiela 18:4 Oto wszystkie dusze należą do mnie. Jak dusza ojca, tak i dusza syna należy do mnie. Dusza, która grzeszy, ta umrze. (PNŚ)

Oczywiście wszyscy ludzie umarli z czasów proroka Ezechiela obojętnie czy byli sprawiedliwi czy żyli grzesznie. Jak więc rozumieć jego obietnicę? Tak samo jak słowa Pana naszego Jeszu

Czy dusza jest nieśmiertelna?

Kiedy Bóg stworzył człowieka to faktycznie stworzył ciało fizyczne pozbawione życia. Pismo informuje nas, że Stwórca tchnął ducha w to ciało i człowiek stał się duszą (istotą) żyjącą. W procesie stwórczym dostrzegamy 3 elementy, które możemy wyrazić matematycznie:

Duch + ciało = dusza.

Dopiero, gdy ciało otrzymało ducha stał się człowiek istotą świadomą życia, czyli duszą.

Co się stanie, jeśli zabraknie jednego z elementów?

Dusza – duch = ciało

Z obserwacji wiemy, że ciało fizyczne pozbawione ducha ulega rozpadowi (skażeniu). Bóg zapowiedział to formułując regułę „z prochu jesteś i do prochu wrócisz” (Rdz 3:19). Skoro ciało ulega rozpadowi to, co się dzieje z pozostałymi elementami naszego równania?

Dusza – ciało = duch

Dusza pozbawiona ciała to po prostu duch, ale nie anonimowy, lecz jest to duch tego konkretnie człowieka, w którym był za życia. Skąd o tym wiemy? Oczywiście z Pisma Świętego. Kiedy Pan nasz Jeszu wzbudził z martwych dziewczynkę ewangelista Łukasz stwierdził:

Duchy zachowane na dzień sądu.

Prezentuje na początku artykułu film, który nasza siostra Magda opracowała na podstawie artykuł innej osoby, co wyraźnie widać dzięki sformułowaniu „autor dalej mówi” a także odwołaniu się do źródeł. Dlaczego więc zrobiła ten film? Jak sama wyjaśnia „Chciałam pokazać różnicę, pomiędzy duszą, a duchem, bo chyba wiele ludzi utożsamia te dwa pojęcia”. Rzeczywiście film ten pokazuje tą różnicę, wskazuje na coś, co dla nas sług pomazańcowych jest oczywiste, ale nie dla większości tak zwanych chrześcijan. Ta oczywistość sprawia, że pomijam ten temat w swoich artykułach a być może nie powinienem. Bez dopowiedzenia kilku szczegółów może powstać wrażenie luki w argumentacji. Warto więc film obejrzeć.

Zadziwiające tajemnice ducha według Pism Świętych.

Przed swoją śmiercią Chrystus powiedział do nawróconego przestępcy:

Łukasza 23:43 "Amen tobie mówię dzisiaj ze mną będziesz w raju."

Specjalnie nie umieściłem przecinka w tym stwierdzeniu by nie ingerować w sens tej wypowiedzi.

Niektórzy twierdzą, że Pomazaniec dziś składa obietnicę, że kiedyś będą razem w raju. Ciekawe jednak, że niektóre ugrupowania religijne, które tak to tłumaczą głoszą jednocześnie, że Chrystus nie będzie cieleśnie obecny w ziemskim raju, czyli zaprzeczają sami swoim twierdzeniom. Inni uważają, że Pan nasz obiecuje, że jeszcze dziś obaj będą w raju. Skłaniam się do tego drugiego twierdzenia, ale jak to jest możliwe skoro minęło już prawie 2000 lat i raju nadal nie ma na ziemi?

W Nowym testamencie znalazłem trzy wzmianki o raju i żadna z nich nie dotyczy ziemi. Pierwszy przypadek już znamy a drugim jest porwanie Pawła:

Duch Samuela czyli dlaczego wywoływanie duchów jest obrzydliwe?

Wyniki badań nad duchem ludzkim są dla mnie bardzo zaskakujące. Nie spodziewałem się tego, co odkryłem w Pismach. Szczególnie kłopotliwy okazał się opis ducha Samuela. Zanim jednak rozważymy, czym lub kim jest duch Samuela opisany w 1 Samuela 28 rozdział (1 Królewska według Septuaginty) najpierw przypomnijmy, co Pismo Święte mówi o stanie po śmierci.

Koheleta 9: 5) ponieważ żyjący wiedzą, że umrą, a zmarli niczego zgoła nie wiedzą, zapłaty też więcej już żadnej nie mają, bo pamięć o nich idzie w zapomnienie. (6) Tak samo ich miłość, jak również ich nienawiść, jak też ich zazdrość - już dawno zanikły, i już nigdy więcej udziału nie mają żadnego we wszystkim, cokolwiek się dzieje pod słońcem. (…) (10) Każdego dzieła, które twa ręka napotka, podejmij się według twych sił! Bo nie ma żadnej czynności ni rozumienia, ani poznania, ani mądrości w Szeolu, do którego ty zdążasz. (BT)

Twój przekład Biblii może mieć nazwę Kaznodziei Salomona zamiast Koheleta. Księgę tą uznają chyba wszystkie religie uważające się za chrześcijańskie, więc nie ma powodu by omawiać jej autentyczność. Dodatkowym, czyli drugim świadkiem, że zmarli pozbawieni są świadomości jest Psalm.

Psalm 146: 3) Nie pokładajcie ufności w książętach ani w człowieku, który nie może pomóc! (4) Gdy opuszcza go duch, wraca do prochu swego; W tymże dniu giną wszystkie zamysły jego. (BW)

Człowiek po śmierci traci, więc świadomość.

Ponieważ:

2Tm 3:16 Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości (BW)

..więc nie możemy odrzucić niewygodnych dla nas fragmentów i udawać, że ich nie ma. Chrystus powołując się na księgę Psalmów zaznaczył też:

Jana 10:35… Pisma nie można unieważnić.

Faktycznie dopiero wszystkie wersety na temat ducha ludzkiego dadzą nam poznać prawdę. Dlatego zbadamy je by poznać i głosić od tej pory to, co Pismo wyjawia na temat ducha. Przyjrzyjmy się relacji z wywoływania ducha Samuela opisanej w 1 księdze Samuela 28 rozdział. My jednak powołamy się na wersję z Septuaginty znanej z tego, że posługiwali się tym przekładem apostołowie głosząc poganom dobrą nowinę. W Septuagincie jest to 1 Królewska 28 rozdziała wersety od 11 do 19:

Czy zwierzęta mają duszę?

Wśród różnych nurtów filozoficznych lub religijnych istnieją różne poglądy na sprawę, czym jest dusza a także czy zwierzęta są lub mają dusze. Skoro czytasz ten blog to zakładam, że nie interesują ciebie spekulacje ludzkie, lecz raczej szukasz odpowiedzi biblijnej. A ta odpowiedź jest prosta.

Już w poprzednim artykule na temat krwi poruszałem pewne wersety, które dają nam odpowiedź. Przyjrzyjmy się im ponownie z tym, że tym razem mając na uwadze nasze tytułowe pytanie “czy zwierzęta mają duszę?”

Rodzaju 9:3,4 przekład protestancki (Biblia Warszawska).
Wszystko, co się rusza i żyje, niech wam służy za pokarm; tak jak zielone jarzyny, daję wam wszystko. Lecz nie będziecie jedli mięsa z duszą jego, to jest z krwią jego.

Niestety Biblia Tysiąclecia, czyli przekład katolicki w tym miejscu dopuszcza się fałszerstwa z oczywistych powodów. Często spotykam się z zarzutami katolików kierowanymi do świadków Jehowy, że fałszują swój przekład, ale sami nie są bez winy.

Rodzaju 9:3,4 przekład katolicki (Biblia Tysiąclecia).
Wszystko, co się porusza i żyje, jest przeznaczone dla was na pokarm, tak jak rośliny zielone, daję wam wszystko. Nie wolno wam tylko jeść mięsa z krwią życia.

"Pić go będę nowy w królestwie Bożym"

Przy okazji studiowania wersetów związanych z pamiątką śmierci Pomazańca natrafiłem na interesujące fakty, które otworzyły mi nowe zrozumienie. 


Sprawozdanie Łukasza 22: (15) Wtedy rzekł do nich: Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim będę cierpiał. (16) Albowiem powiadam wam: Już jej spożywać nie będę, aż się spełni w królestwie Bożym. (17) Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie rzekł: Weźcie go i podzielcie między siebie; (18) albowiem powiadam wam: odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże.


Równorzędne sprawozdanie Marka również wspomina o tej zapowiedzi 14: (25) Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym.


Oba sprawozdania zapowiadają, że Pomazaniec gdy się dopełni pewien etap, spożyje posiłek paschalny i wypije wino. Łukasz wspomina o posiłku i o piciu wina a Marek o samym piciu wina. Oba sprawozdania informują, że nastąpi to w królestwie Bożym. Wniosek z tego jest dla wielu religiantów zaskakujący.

Rzymian 1:4

List do Rzymian 1:(4) a który został Synem Boga według mocy ducha uświęcającego przez zmartwychwstanie Pana naszego Jeszu Pomazańca 

Werset 4 budzi spore dyskusje na temat jego właściwego sensu. Niektórzy posuwają się nawet do kwestionowania prawdziwości tego fragmentu twierdząc, że był to późniejszy dodatek.

Różne przekłady różnie go oddają

Z Biblii Tysiąclecia można wyciągnąć wniosek, że Jeszu stał się Synem dopiero po zmartwychwstaniu:

(4) a ustanowionym według Ducha Świętości przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym - o Jezusie Chrystusie, Panu naszym. 

Z przekładu biblii Warszawskiej można wyciągnąć wniosek że zmartwychwstanie ma moc usynowienia:

(4) który według ducha uświęcenia został ustanowiony Synem Bożym w mocy przez zmartwychwstanie, o Jezusie Chrystusie, Panu naszym, 

Najciekawiej oddaje ten fragment Biblia Gdańska gdyż daje do zrozumienia że zmartwychwstanie było publicznym potwierdzeniem synostwa:

(4) A pokazał się Synem Bożym możnie, według Ducha poświęcenia, przez zmartwychwstanie, to jest o Jezusie Chrystusie, Panu naszym. 

Przekład Nowego Świata twierdzi że zmartwychwstanie było uznaniem synostwa:

(4) lecz który z mocą został uznany za Syna Bożego według ducha świętości poprzez zmartwychwstanie spośród umarłych - tak, Jezusa Chrystusa, naszego Pana, 

Biblia Poznańska dopuściła się całkowitej przebudowy tego fragmentu dodając słowa których w oryginałach nie ma i dostosowując tekst do swoich przekonań:

(4) dzięki zaś działaniu Ducha Świętego posiada potęgę Syna Bożego, ukazaną w zmartwychwstaniu. Jest to Jezus Chrystus, nasz Pan. 


Słowa Pawła z Rzymian 1:4 są odpowiedzią na pytania zadane w:

Mat 22:(43) Wtedy rzekł do nich: Jakżeż więc Dawid natchniony przez Ducha może nazywać Go Panem, gdy mówi: (44) Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy Twoje. (45) Jeśli więc Dawid nazywa Go Panem, to jak może być jego synem?

Jeszu będąc na ziemi był synem Dawida i jednocześnie Synem Bożym jednak w chwili zmartwychwstania stał się tylko Synem Boga uświęconym przez zmartwychwstanie w duchu. 

Zmartwychwstanie nastąpiło w duchu co potwierdza 1 Piotra 3: (18) Bo nawet Chrystus raz na zawsze umarł za grzechy, prawy za nieprawych, aby was przywieść do Boga: uśmiercony został w ciele, ale ożywiony w duchu 

A Paweł w Liście 1 Koryntian 15: (43) Zasiewa się w hańbie, wskrzeszone zostaje w chwale. Zasiewa się w słabości, wskrzeszone zostaje w mocy. (44) Zasiewa się ciało fizyczne, wskrzeszone zostaje ciało duchowe. Jeżeli jest ciało fizyczne, to jest też duchowe.

Słowa te potwierdzają sens Rzymian 1:4 gdzie czytamy o ”mocy ducha uświęcającego przez zmartwychwstanie”.

"Jeszu powiedział: nie przeszkadzajcie mu"

Sprawozdanie Marka 9:38-40

Powiedział Jan: nauczycielu widzieliśmy jak ktoś powołując się na imię twoje wypędzał demony i zabroniliśmy mu, ponieważ nie bywał z nami

Ale Jeszu powiedział: nie przeszkadzajcie mu, gdyż człowiek, który czyni cuda za pomocą imienia mojego nie będzie zdolny zaraz źle o mnie mówić

Gdyż, kto nie jest przeciw nam ten jest z nami.

Chwilę później Pomazaniec mówi, że nawet drobne przysługi uczynione sługom jego nie pozostaną zapomniane.

Każdy, kto by was kiedyś napoił kubkiem wody z uwagi na to, że jesteście *Pomazańcowi - AMEN MÓWIĘ WAM - nie ma takiej możliwości by nie odebrał zapłaty swojej.

Jeszu jednak ostrzega, że kto by wskutek złego postępowania doprowadził do upadku najmniej znaczącą osobę wśród jego naśladowców to poniesie karę. 

Ktokolwiek by doprowadził do upadku najmniejszego z wierzących lepiej dla niego by było uwiązać sobie kamień młyński (**ośli) do szyi i wpaść do morza.

"Umarli nic nie wiedzą"

1 Koryntian 15:42-44 Tak też jest ze zmartwychwstaniem. Co się sieje jako skażone, bywa wzbudzone nieskażone; sieje się w niesławie, bywa wzbudzone w chwale; sieje się w słabości, bywa wzbudzone w mocy; sieje się ciało cielesne, bywa wzbudzone ciało duchowe. Jeżeli jest ciało cielesne, to jest także ciało duchowe.

Główną myślą cytowanego wyżej tekstu jest to, że istnieją dwa rodzaje ciała: cielesne i duchowe. 

Drugą myślą jest to, że posiąść ciało duchowe można po stracie (posianiu) ciała zmysłowego (cielesnego). To znaczy, że nasz duch, który ożywia nasze ciało cielesne nie jest sam w sobie tym ciałem gdyż ducha mamy cały czas od chwili poczęcia.

Jeśli czytasz ten tekst ciągnąc za sobą balast wierzeń wyniesionych z jakiejś społeczności (zboru/kościoła) to będziesz miał skłonność go naciągać do swoich przekonań. Postaraj się, więc przemyśleć informacje przekazaną nam przez Pawła o ciele duchowym jakbyś przed chwilą się urodził i teraz ze słowa Bożego po raz pierwszy czerpiesz wiedze nie mając pojęcia, co ci zaszczepili rodzice lub znajomi. Tylko w tedy zrozumiesz czyste Słowo Boże.

Mamy, więc informację ze możemy posiąść ciało duchowe, ale tylko po śmierci, czyli duch, który jest w nas nie jest tym ciałem. 

Czym więc jest duch?

Duch jest energetycznym zapisem naszej osobowości. 
Ludzie twierdzą, że potrafią odtworzyć identyczną osobę dzięki posiadaniu genów danej osoby, ale faktycznie nawet, jeśli udałoby im się kogoś takiego ożywić to byłby to najwyżej bliźniak a nie ta sama osoba. Miałby inna, nowa osobowość. Tymczasem Bóg po śmierci danej osoby dysponuje jej duchem, w którym jest wszystko zapisane: jego osobowość, pamięć, uczucia i nawet wygląd.

Kaznodziei 12:7 Wróci się proch do ziemi, tak jak nim był, duch zaś wróci do Boga, który go dał.

Psalm 146:4 Gdy opuszcza go duch, wraca do prochu swego; W tymże dniu giną wszystkie zamysły jego.

Ciało bez ducha jest martwe, lecz sam duch bez ciała również nic nie może. Jednak nie jest tylko poświatą czy mgiełka, która za chwilę zniknie. Duch jest naszą pamięcią i osobowością, ale pozbawioną świadomości, dlatego twierdzę, że jest naszym zapisem.

Kaznodziei 9:10 Na co natknie się twoja ręka, abyś to zrobił, to zrób według swojej możności, bo w krainie umarłych, do której idziesz, nie ma ani działania, ani zamysłów, ani poznania, ani mądrości.

Mamy, więc biblijne zapewnienie, że po śmierci nic już nie możemy robić. Nie tylko fizycznych możliwości jesteśmy pozbawieni, ale również psychicznych takich jak snucie planów czy myślenie. I rzeczywiście gdyby uwolnienie ducha z ciała oznaczało automatyczne przejście do innego życia to, po co byłaby nadzieja zmartwychwstania. Dobra Nowina głoszona przez naszego Pana Jeszu (błędnie nazywanego Jezusem) w dużej mierze opierała się na nadziei zmartwychwstania a nie uwolnienia ducha z ciała.

Paweł nie posiadał innej nadziei po za tą, że jest szansa na zmartwychwstanie:

1 Koryntian 15:32 Jeśli ja na sposób ludzki walczyłem z dzikimi zwierzętami w Efezie, jaki z tego dla mnie pożytek? Jeśli umarli nie bywają wzbudzeni, jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy.

Wszyscy żydzi wiedzieli, że duch po śmierci opuszcza ciało i idzie do Boga mimo to Paweł posiadający rabinistyczne wykształcenie nie znał innej nadziei po za zmartwychwstaniem. To potwierdza, że duch po śmierci nie ma świadomości nie może, więc odczuwać nagrody ani kary, mimo że trafił do Boga.

Kaznodziei 9:5 Wiedzą bowiem żywi, że muszą umrzeć, lecz umarli nic nie wiedzą i już nie ma dla nich żadnej zapłaty, gdyż ich imię idzie w zapomnienie. 

Paweł przekonuje w 1 liście do Koryntian 15:32, że jeśli nie ma nadziei na zmartwychwstanie to cieszmy się życiem, bo na tych cielesnych radościach kończy się wszystko. Kiedy więc pisze, że istnieje ciało cielesne to znaczy, że można je dostać podczas zmartwychwstania. Zmartwychwstanie polega, więc na połączeniu ducha z ciałem cielesnym lub duchowym.

Kiedy nasz Pan Jeszu umierał to powierzał swego ducha Niebiańskiemu Ojcu.

Łukasza 23:46 Wtedy Jeszu zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha.

Dlaczego Pomazaniec umierając powierzył swego ducha Bogu? Ponieważ tracił nad nim kontrolę. Posiadanie ciała daje możliwość świadomego korzystania z ducha. Sam duch tej świadomości nie posiada. Od Boga teraz zależało czy odzyska Jeszu świadomość i moc działania W tym celu musiał od Ojca otrzymać ciało duchowe lub cielesne, czyli musiał dostąpić zmartwychwstania.

W późniejszym czasie, kiedy Szczepan był zabijany przez fanatyków żydowskich również powierzył swego ducha, ale komuś innemu.

Dzieje 7:59 I kamienowali Szczepana, który się modlił tymi słowy: Panie Jeszu, przyjmij ducha mego.

Dlaczego Szczepan prosił o to Syna a nie Ojca? 
Ponieważ wiedział, że wskrzeszaniem swoich wiernych sług będzie zajmował się Jeszu.

Jana 6:39,40 A to jest wola tego, który mnie posłał, abym z tego wszystkiego, co mi dał, nic nie stracił, lecz wskrzesił to w dniu ostatecznym. A to jest wola Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał żywot wieczny, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.

(44) Nikt nie może przyjść do mnie, jeżeli go nie pociągnie Ojciec, który mnie posłał, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.

(54) Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.

Dokładnie analizując nadzieję pierwszych naśladowców Syna Bożego widzimy, że nie pokładali oni swej nadziei w nagrodzie po śmierci, lecz po zmartwychwstaniu.
_____________

krzysztof król - napisz do mnie
Zapraszam na stronę Świadkowie Jehowy poznają prawdę