Chrzest w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego?

Napisałem kilka postów na blogu na temat formuły chrzcielnej w „imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Na koniec zostawiłem to co dla jednych będzie bez znaczenia a dla innych będzie bardzo ważne. Mam na myśli opinię badaczy biblijnych cieszących się autorytetem wybitnych naukowców. Okazuje się że wątpliwości co do prawdziwości tekstu z Mateusza 28:19 są powszechne, ale tylko wśród naukowców. Wiedza ta nie dociera do szeregowych wyznawców. W dyskusji prowadzonej na poziomie zwykłych ludzi nikt nie dopuszcza myśli, że tekst ten może nie być prawdziwym. Na tym poziomie znajdują się także niektóre ugrupowania wyznające wiarę w jednego Boga, w jednej osobie. Na przykład świadkowie Jehowy nie kwestionują tego tekstu nawet w przypisach swojego przekładu. Tymczasem dowody są tak silne, że nawet wyznawcy jednego Boga w trzech osobach niechętnie, ale jednak przyznają, że tekst jest wątpliwy. 

Zobaczmy więc co do powiedzenia mają „uczeni w piśmie”.

Dowód wewnętrzny czyli test na prawdę.

„Wszystkiego doświadczajcie, co dobre, tego się trzymajcie". 

1 Tesaloniczan 5:21

„Ci byli szlachetniejsi od Tesaloniczan, przyjęli naukę z całą gorliwością i codziennie badali Pisma, czy istotnie tak jest.”

Dzieje 17:11

Prawda nie boi się sprawdzania i testowania dlatego nie ma nic złego w sprawdzaniu co jest prawdą a co z nią się mija. Poddamy, więc testom na prawdomówność werset Mateusza 28:19. Jest to czwarta część rozważań nad tym wersetem. Zachęcam by zajrzeć do poprzednich części. Rozważamy która wersja tekstu jest prawdziwa ta mówiąca o chrzcie w imię Ojca, Syna i Ducha czy ta mówiąca o zanurzeniu w imię Chrystusa. Zaczynamy.

"Zanurzając ich w imię moje" Mateusza 28:19

Przypominam, że ustalamy prawidłową treść ewangelii Mateusza 28:19. Tekst, który czytasz jest trzecią częścią i zachęcam do zapoznania się najpierw z pierwszą częścią „Bliższe spojrzenie na Mt 28:19 - Studium Krytyki Tekstu” a następnie z drugą częścią „"W imię Ojca, Syna i Ducha Świętego" analiza tekstu”. W dzisiejszym tekście powołujemy na świadków kolejnych chrześcijan żyjących w okresie bardzo wczesnego chrześcijaństwa: Anonimowy autor Didache i Justyn Męczennik. Są to świadkowie powoływani przez zwolenników trójcy, więc będzie ciekawie. Usiądźcie wygodnie, bo zaczynamy.

Didache

Didache jest datowana na około 120 rok po Chrystusie, ale to nie jest rok, z którego by pochodził najstarszy rękopis a jedynie przypuszczenie, że w tym mniej więcej roku mógł ten tekst powstać. Faktycznie, bowiem najstarszy tekst Didache, jakim dysponujemy jest datowany na XI wiek a więc został napisany 700 lat po soborze nicejskim. Nie można, więc wykluczyć, że tekst ten podobnie jak inne teksty został nieco zmieniony w temacie chrztu. Didache posiada krótki rozdział na temat chrztu:

"W imię Ojca, Syna i Ducha Świętego" analiza tekstu

Jest to kontynuacja a nie samodzielny artykuł, dlatego jeśli nie zapoznałeś się z wcześniejszą częścią to zrób to teraz – Bliższe spojrzenie na Mt 28:19 - Studium Krytyki Tekstu.

W poprzednim temacie wykazaliśmy, że Euzebiusz z Cezarei w swoich pismach przed Nicejskich używa formy w „w moim imieniu” a po tym soborze używa formy „w imię Ojca i Syna i Ducha”. Trudno jest zrozumieć, dlaczego człowiek o tak dobrej opinii jak on świadomie zmienia treść Pisma Świętego. Jest kilka możliwych wytłumaczeń: 1) cytuje z kopii, jakimi dysponuje nie dostrzegając różnicy z powodu już bardzo podeszłego wieku; 2) świadomie godzi się na fałszerstwo chcąc zachować swoją uprzywilejowana pozycję; 3) czciciele trójcy fałszują jego pisma, co jest udokumentowane w innych przypadkach, że takimi metodami posługiwali się. Dlaczego nie sfałszowali wcześniejszych pism? Ponieważ były rozpowszechnione zanim doszli do władzy. Cokolwiek było powodem i ktokolwiek dopuścił się do fałszowania odpowie przed Panem naszym Jeszu w dniu sądu ostatniego.

Prawdziwa religia i głoszenie

Dostałem email od Alicji, w którym pisze: „Poszukiwałam prawdziwej religii, ale Pan mówi , że jej nie ma”.

Nie ma prawdziwej religii, jako organizacji ludzkiej. Jest natomiast wiara, w Jeszu Syna Bożego i w Boga Stworzyciela. Żeby wierzyć nie trzeba nigdzie należeć. Religie, jako organizacje ludzkie nie reprezentują Pomazańca Bożego ani samego Boga (Jana 14:6). Chrystus powoływał ludzi do służby. Posługuje się w tym celu ludźmi i swoim Duchem.

Ja-także z-kolei Tobie wykładam* jako-że Ty jesteś Kamieniarz (Piotr) a na o-to tym kamieniu** zbuduję moich tych Powołanych***.

Tak brzmi dosłowny przekład Sprawozdania Mateusza, w którym nasz Pan zapowiada powołanie swojej społeczności. On sam jest kamieniem węgielnym, ale posługuje się swoimi posłańcami (apostołami), z których Piotr jest pierwszym (Dz 4:11; Ef 2:20; 1P 2:6,7). Nazywa go Petros, co można przetłumaczyć na Skalnik, Kamieniarz lub coś w tym rodzaju. Szymon, więc ma budować na Chrystusie (prawdziwym kamieniu) nową grupę ludzi, których Jeszu powoła. Chrystus Boży powołuje ich przez Ducha Świętego i kieruje do społeczności powołanych (Dz 10:47) po to by nawzajem się budowali, by się wspierali w trudnych chwilach (Rz 12:13; 1Tes 5:14; Hbr 10:25).

Ta społeczność wezwanych nigdy nie będzie własnością żadnego człowieka. Jeśli niektóre osoby dostają w tej grupie zadania do wykonania to nazywa się je usługiwaniem, ponieważ ich celem jest niesienie pomocy. Jest to zgodne z nauką Pana naszego Jeszu, który głosił:

Mateusza 20:25 A Jeszu przywołał ich do siebie i rzekł: Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. (26) Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. (27) A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym.

Zadania te na początku przydzielał Duch Święty. Uczniowie tylko stwierdzali, że on rzeczywiście ma Ducha (Dz 10:47), więc może działać zgodnie z tym jak Duch nim kieruje. Tak było na przykład z posłańcem Pawłem, który działał bez oficjalnego pozwolenia innych posłańców Chrystusa (Gal 1:11,12). Dlatego dopiero po 14 latach działalności Pawła zbadano go i potwierdzono jego posłannictwo. Paweł opisał to tak:

"Słabych w wierze, przygarniajcie życzliwie, bez spierania się o poglądy"

Dzieje 8:35-39 A Filip zaczynając od tego Pisma opowiedział mu Dobrą Nowinę o Jeszu. (36) W czasie podróży przybyli nad jakąś wodę: Oto woda - powiedział dworzanin - co przeszkadza, abym został zanurzony? (37) Odpowiedział Filip: Możesz, jeśli wierzysz z całego serca. Odparł mu: Wierzę, że Jeszu Pomazaniec jest Synem Bożym. (38) I kazał zatrzymać wóz, i obaj, Filip i dworzanin, zeszli do wody. I zanurzył go. (39) A kiedy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i dworzanin już nigdy go nie widział. Jechał zaś z radością swoją drogą.

Powyższy tekst jest bardzo ciekawy gdyż opisuje zanurzenie w imię Jeszu podając kilka ciekawych szczegółów.

• Eunuch, gdy uwierzył w Jeszu od razu wziął zanurzenie. 

• Po zanurzeniu nie został skierowany do jakiejś społeczności (zboru, kościoła) tylko pojechał własną drogą. 

• Filip postawił warunek dla zanurzenia – tekst kontrowersyjny. 

• Do zanurzenia wystarczy jakaś woda. 

Co jeśli nie zdążę wziąć zanurzenia w imię Jeszu?

"Zastanawiałam się, co by się stało po śmierci z taką osobą jak ja, jeśli by nagle zmarła wierząc w zbawcza śmierć Jeszu, ale która nigdy nie spożywała pamiątki jego śmierci ani nie była zanurzona w jego imię. "

Dostaje takie lub podobne pytania, więc postanowiłem nie czekając do niedzieli udzielić odpowiedzi. Jeśli ktoś chce zanurzyć się w imię Jeszu to ja jestem do dyspozycji. W bardzo nagłych sprawach jestem gotów nawet zimą posłużyć, są przecież w Polsce kryte baseny. Jeśli jednak można poczekać do cieplejszego okresu to zapraszam do Wołczyna latem. Wówczas zanurzenia dokonamy w miejskim basenie. Ponieważ kilka osób zgłasza taką chęć, więc możliwe, że zrobimy to w większym gronie, ale to nie jest konieczne. Latem będę do waszej dyspozycji w dowolnym dniu.

Co jednak, jeśli komuś do tego czasu zdarzy się umrzeć być może w wyniku nieszczęśliwego wypadku?

Choć dzięki dość ciepłym warunkom klimatycznym w Izraelu można było prawie cały rok zanurzać to jednak mamy w Piśmie Świętym opisany jeden przypadek człowieka, który nie miał szansy zanurzyć się w imię Jeszu i nie miał także okazji spożywać ciała i krwi naszego Pana a mimo to Pomazaniec obiecał mu, że będzie w raju.

"Chrzty kielichów i dzbanów, i naczyń miedzianych"

Czasem mam wrażenie ze niektóre przekłady Biblii nie mają na celu pomóc poznać Boga, lecz przeciwnie. Sposób tłumaczenia jest jak filtr, który może wyostrzyć niektóre tematy lub przeciwnie sprawić ze będą zupełnie niezauważalne. 

Do najbardziej znanych różnic w tłumaczeniu można zaliczyć opis śmierci naszego Pana na palu w Przekładzie Nowego Świata (świadków Jehowy), podczas gdy wszystkie inne przekłady mówią o krzyżu. Tym problemem zajmę sie jednak za jakiś czas. Dziś proponuje temat chrzczenia kubków.

Marka 7:4 

(4) a po powrocie z rynku nie jedzą, jeśli się nie oczyszczą przez Pokropienie; i jest wiele innych tradycji, które przyjęli, aby się ich mocno trzymać: chrzty kielichów i dzbanów, i naczyń miedzianych PNŚ

(4) i po powrocie z rynku, jeśli się nie umyją, nie jedzą; ponadto wiele innych zwyczajów przyjęli i zachowują je, jak to: obmywanie kielichów i dzbanów, i miednic BW

Dlaczego Przekład Nowego Świata mówi o chrzczeniu kielichów? Ponieważ w oryginałach greckich występuje słowo tłumaczone na chrzest. Więc Towarzystwo Strażnica w swoim tłumaczeniu używa je konsekwentnie, co niestety utrudnia zrozumienie tekstu. 

Jeśli uznamy słowo „chrzest” odpowiednikiem greckiego słowa baptizo to powinniśmy konsekwentnie zawsze je stosować. Jednak z kontekstu wynika, że słowo „chrzest” nie w każdym przypadku pasuje. To musi inteligentnemu czytelnikowi nasuwać myśl, że dziś posługujemy się słowem, które nie istniało podczas spisywania Pism Greckich Nowego Przymierza(Nowego Testamentu). 

Według znawców greki Słowo baptizo można przetłumaczyć na zanurzenie lub umycie. Przywódcy religijni (być może „fałszywi prorocy”) wprowadzili sztuczne słowo „chrzest”, które jak widzimy nie pasuje do każdego przypadku użycia słowa baptizo w Pismach Greckich. Bo jaki sens ma chrzczenie kubków czy misek? 

Podobny problem ze zrozumieniem tekstu pojawia się w liście do Hebrajczyków 9:10 a mają związek tylko z pokarmami i napojami, i rozmaitymi Chrztami. Były to prawne wymagania dotyczące ciała, a zostały nałożone do czasu wyznaczonego na wyprostowanie rzeczy.

Czy istnieje w języku polskich słowo, które najdokładniej oddaje sens dwóch słów, czyli umycie i zanurzenie? Jeśli znasz takie słowo to podziel się zemną. Mi przychodzi na myśl tylko słowo „kąpiel”.  Kąpiel nie brzmi poważnie, ale zawiera w sobie myśl o umyciu przez zanurzenie w wodzie. Czy się to Tobie podoba czy nie to właśnie to słowo najdokładniej oddaje oryginał. 

Przekład Nowego Świata w Marka 7:4 posługuje się słowem „chrzest”, które dziś używamy tylko w odniesieniu do ceremonii religijnej o wąskim znaczeniu. Katolicy dopuszczają chrzest przez pokropienie lub wylanie wody na człowieka a inne religie chrześcijańskie dopuszczają tylko zanurzenie w wodzie. Jednak „chrzest” zawsze jest rozumiany, jako ceremonia oddania się Bogu. Tymczasem ten przekład konsekwentnie greckie słowo baptizo tłumaczy na chrzest bez uwzględniania kontekstu i tak dowiadujemy się o chrzcie dzbanków, czy kubków.  

Inne przekłady dopuszczają się podobnej nadinterpretacji, lecz posługują się innym słowem. Ich przekłady nie oddają dokładnie tekstu, lecz starają się przekazać interpretację, dlatego zamiast chrzest pojawia się słowo „obmywają”. W ten sposób tłumacz narzuca swój sposób rozumienia a przeciętny czytelnik odbiera to, jako Słowo Boga. Tymczasem w słowach „myć”, „umyć” czy nawet „obmyć” nie ma informacji o zanurzeniu. Nie są to, więc dokładne tłumaczenia. 

Jak już napisałem wcześniej żaden z przekładów nie jest dokładny. Prawidłowo tekst powinien być inny. Proponuje dwie wersje do przemyślenia:

(4) a po powrocie z rynku nie jedzą, jeśli się nie oczyszczą; i jest wiele innych tradycji, które przyjęli, aby się ich mocno trzymać: zanurzanie kielichów i dzbanów, i naczyń miedzianych

Lub

(4) a po powrocie z rynku nie jedzą, jeśli się nie oczyszczą; i jest wiele innych tradycji, które przyjęli, aby się ich mocno trzymać: kąpiel kielichów i dzbanów, i naczyń miedzianych

Słowo kąpiel pasuje również do kontekstu w Hebrajczyków 9:10

a mają związek tylko z pokarmami i napojami, i rozmaitymi kąpielami. Były to prawne wymagania dotyczące ciała, a zostały nałożone do czasu wyznaczonego na wyprostowanie rzeczy.

Podobnie pasuje w:

1 Piotra 3:21 Odpowiednik tego teraz i was wybawia, mianowicie kąpiel (nie usunięcie brudu z ciała, lecz prośba do Boga o dobre sumienie), przez zmartwychwstanie Jeszu Pomazańca.

Problem ze współczesnymi tłumaczeniami Słowa Bożego polega na tym, że dzisiejsze systemy religijne przyzwyczaiły nas do pewnych słów, które wydają się nam niezbędnym elementem naszego chrześcijańskiego życia. Tymczasem są to słowa wymyślone na potrzeby nauczania ludzi określonych doktryn. Niektóre jak „zmartwychwstanie” są znakomite, ale inne jak „chrzest” są sztuczne i w pełni nie oddają głębi wypowiedzi Słowa Bożego. Wręcz przeciwnie spłycają je. Przeciętny katolik nie kojarzy słowa „chrzest” z zanurzeniem w wodzie a tym bardziej z oczyszczeniem. Słowo te jest martwe dla życia codziennego tymczasem w czasach naszego Pana było odwrotnie jego naśladowcy używali słów pospolitych takich jak baptizo, które można było odnieść nie tylko do zanurzenia ceremonialnego człowieka, ale również do mycia naczyń.  

Może więc warto używać w tłumaczeniach dwóch słów dla oddania właściwego sensu np. „obmycie wodą” lub „zanurzenie w wodzie” lub biorąc wzór ze słowa „zmartwychwstanie” utworzyć całkowicie nowe słowo. Może macie jakieś propozycje np. wodozanurzenie, czystezanurzenie lub oczyszczającezanurzenie. Słowa te są długie, ale bardzo dokładnie oddają sens wypowiedzi ze Słowa Bożego. 

Tekst z listu Piotra brzmiałby tak:

1 Piotra 3:21 Odpowiednik tego teraz i was wybawia, mianowicie oczyszczającezanurzenie (nie usunięcie brudu z ciała, lecz prośba do Boga o dobre sumienie), przez zmartwychwstanie Jeszu Pomazańca.

Słowo takie również pasowałoby do innych tekstów np.:

Marka 7:4 a po powrocie z rynku nie jedzą, jeśli się nie oczyszczą; i jest wiele innych tradycji, które przyjęli, aby się ich mocno trzymać: oczyszczającezanurzenie kielichów i dzbanów, i naczyń miedzianych

________________________

krzysztof król - napisz do mnie
Zapraszam na stronę Świadkowie Jehowy poznają prawdę