Dowód wewnętrzny czyli test na prawdę.

„Wszystkiego doświadczajcie, co dobre, tego się trzymajcie". 

1 Tesaloniczan 5:21

„Ci byli szlachetniejsi od Tesaloniczan, przyjęli naukę z całą gorliwością i codziennie badali Pisma, czy istotnie tak jest.”

Dzieje 17:11

Prawda nie boi się sprawdzania i testowania dlatego nie ma nic złego w sprawdzaniu co jest prawdą a co z nią się mija. Poddamy, więc testom na prawdomówność werset Mateusza 28:19. Jest to czwarta część rozważań nad tym wersetem. Zachęcam by zajrzeć do poprzednich części. Rozważamy która wersja tekstu jest prawdziwa ta mówiąca o chrzcie w imię Ojca, Syna i Ducha czy ta mówiąca o zanurzeniu w imię Chrystusa. Zaczynamy.

"Zanurzając ich w imię moje" Mateusza 28:19

Przypominam, że ustalamy prawidłową treść ewangelii Mateusza 28:19. Tekst, który czytasz jest trzecią częścią i zachęcam do zapoznania się najpierw z pierwszą częścią „Bliższe spojrzenie na Mt 28:19 - Studium Krytyki Tekstu” a następnie z drugą częścią „"W imię Ojca, Syna i Ducha Świętego" analiza tekstu”. W dzisiejszym tekście powołujemy na świadków kolejnych chrześcijan żyjących w okresie bardzo wczesnego chrześcijaństwa: Anonimowy autor Didache i Justyn Męczennik. Są to świadkowie powoływani przez zwolenników trójcy, więc będzie ciekawie. Usiądźcie wygodnie, bo zaczynamy.

Didache

Didache jest datowana na około 120 rok po Chrystusie, ale to nie jest rok, z którego by pochodził najstarszy rękopis a jedynie przypuszczenie, że w tym mniej więcej roku mógł ten tekst powstać. Faktycznie, bowiem najstarszy tekst Didache, jakim dysponujemy jest datowany na XI wiek a więc został napisany 700 lat po soborze nicejskim. Nie można, więc wykluczyć, że tekst ten podobnie jak inne teksty został nieco zmieniony w temacie chrztu. Didache posiada krótki rozdział na temat chrztu:

"W imię Ojca, Syna i Ducha Świętego" analiza tekstu

Jest to kontynuacja a nie samodzielny artykuł, dlatego jeśli nie zapoznałeś się z wcześniejszą częścią to zrób to teraz – Bliższe spojrzenie na Mt 28:19 - Studium Krytyki Tekstu.

W poprzednim temacie wykazaliśmy, że Euzebiusz z Cezarei w swoich pismach przed Nicejskich używa formy w „w moim imieniu” a po tym soborze używa formy „w imię Ojca i Syna i Ducha”. Trudno jest zrozumieć, dlaczego człowiek o tak dobrej opinii jak on świadomie zmienia treść Pisma Świętego. Jest kilka możliwych wytłumaczeń: 1) cytuje z kopii, jakimi dysponuje nie dostrzegając różnicy z powodu już bardzo podeszłego wieku; 2) świadomie godzi się na fałszerstwo chcąc zachować swoją uprzywilejowana pozycję; 3) czciciele trójcy fałszują jego pisma, co jest udokumentowane w innych przypadkach, że takimi metodami posługiwali się. Dlaczego nie sfałszowali wcześniejszych pism? Ponieważ były rozpowszechnione zanim doszli do władzy. Cokolwiek było powodem i ktokolwiek dopuścił się do fałszowania odpowie przed Panem naszym Jeszu w dniu sądu ostatniego.