Duch Święty cz. 2

Dziś temat wymagając większego uwagi i skupienia. Możliwe, że będziesz musiał do tego tematu wrócić kalka razy, by zrozumieć, o co w nim chodzi. Skupiłem się na roli Tchnienia Świętego w liście do Rzymian 8:26-28

„Podobnie i duch przychodzi z pomocą naszej słabości; bo tego, o co powinniśmy się modlić, jak trzeba, nie wiemy, lecz sam duch ujmuje się za nami nie wypowiedzianymi westchnieniami. Jednakże Ten, który bada serca, wie, jaki Jest zamysł ducha, ponieważ w zgodzie z Bogiem ujmuje się on za świętymi. A wiemy, że Bóg sprawia, iż wszystkie jego dzieła współpracują ze sobą dla dobra tych, którzy miłują Boga, tych, którzy są powołani zgodnie z jego zamierzeniem” Rzymian 8:26-28 PNŚ

Powyższy werset, jest chyba najbardziej dosłowny, z dostępnych w Polsce, a mimo to i tak ma odejścia od treści manuskryptów. Poświęciłem kilka godzin na przetłumaczenie tych trzech wersetów. Poniżej publikuję przekład dosłowny. W nawiasach są słowa alternatywne, dla tego tłumaczenia, ponieważ nawet przekład dosłowny jest wersją już wyselekcjonowaną. Dosłowność w każdym tego typu tłumaczeniu jest mocno dyskusyjna. Dla zrozumienia tekstu lepiej jest nie czytać tego co w nawiasach. 

Grzech przeciwko Duchowi Świętemu

Grzech przeciwko Świętemu Tchnieniu wzbudza ciekawość, z powodu powszechnego braku zrozumienia tego tematu. Do zamieszania przyczynia się traktowanie Świętego Tchnienia jako osoby boskiej, równej innym osobom Boga. Dogmat o trójcy twierdzi, że wszystkie osoby Boga są sobie równe. Żeby podnieść do rangi boskiej Tchnienie Święte, zwolennicy trójcy powołują się na cytat:

„Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone. Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym.” Mateusza 12:31,32

Ten werset jest wykorzystywany przez zwolenników trójcy, a jednocześnie sprawia im problem, ponieważ stawia Tchnienie wyżej od Chrystusa. Nie ma równości. Należałoby uznać, że Pomazaniec w ciele nie był Bogiem, albo że był Bogiem, ale o niższej pozycji. Oba przyjęte rozwiązania, zaprzeczają dogmatowi trójcy, który zakłada równość wszystkich osób trójcy. 

Dogmat o trójcy przyczynił się do braku zrozumienia, na czym polega grzech przeciw Tchnieniu Świętemu. Tymczasem wystarczy przeczytać wypowiedzi Pana naszego i Zbawiciela, by zrozumieć co chciał nam powiedzieć. Mamy trzy równoległe relacje, o grzechu przeciw Tchnieniu. Przyjrzyjmy im się dokładnie. 

Śmierć trójcy - "Wiedząc to będziecie błogosławieni"

Jeśli dogmat trójcy twierdzi, że Ojciec, Syn i Duch Święty są sobie równi to za chwilę obalę to twierdzenie całkowicie i bezpowrotnie. Stosując terminologię sportową za chwilę będziesz świadkiem nokautu kończącego walkę (spór). Będzie to nokaut śmiertelny. Zacytuję słowa Chrystusa, po których jednoznacznie trójca upadnie. Jeśli będziesz chciał dalej udowadniać istnienie trójcy to będziesz musiał oskarżyć Syna Bożego o kłamstwo, ale wiedz, że ja tego nie zaakceptuję. Dzisiejszy temat będzie krótki, bo gdy następuje nokaut to kończy się walka. Będziesz miał za to więcej czasu do przemyślenia.

Jak wiemy Syn Boży przed powrotem do nieba obiecał, że przyśle Ducha Świętego, jako pomocnika (pocieszyciela, obrońcę, wspomożyciela) dla swoich naśladowców.

Jana 14:26

A wspomożyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, on was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. 

Jana 15:26 

Gdy jednak przyjdzie wspomożyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, on będzie świadczył o Mnie. 

Jana 16:7 

Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, wspomożyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę go do was.

Trzykrotnie mamy wzmiankę o tym, że Duch Święty zostanie posłany, to teraz poznaj wypowiedź, która nokautuje trójcę ujawniając jej kłamstwo:

Czas niewolników (zarządców, nauczycieli)

W poprzednich artykułach omówiliśmy sposób powoływania apostołów (posłańców) i ewangelizatorów (głosicieli, zwiastunów ewangelii). Posłańców wybierał Jeszu Pomazaniec i osobiście ich o tym informował ukazując się im i rozmawiając z nimi (Dzieje 22:17-21). Głosicieli (ewangelizatorów) wybierał Jeszu z Ojca aprobatą, ale informował ich o tym Duch Święty (Efezjan 4:11, 1 Koryntian 12:28). Ducha można było otrzymać od Posłańców Chrystusa, przez włożenie rąk na wybraną osobę. W obu przypadkach dowodem otrzymania Ducha i poparcia Bożego była moc czynienia cudów (Jana 3:34; 2 Koryntian 12:12; Marka 16:17).

Tego typu powołania wiązały się z działaniem na pełny etat. Posłańcy i Głosiciele mieli prawo do finansowego wsparcia (1 Koryntian 9:4-11).

Galatów 6:6 Ten, kto pobiera naukę wiary, niech użycza ze wszystkich swoich dóbr temu, kto go naucza.

Posłaniec Paweł zadaje retoryczne pytanie Koryntianom:

1 Koryntian 9:7 Czy ktoś pełni kiedykolwiek służbę żołnierską na własnym żołdzie?

Tymoteuszowi zaś udziela rady by był dobrym żołnierzem Pomazańca Jeszu:

2 Tymoteusza 2:4 Żaden żołnierz nie wikła się w życiowe sprawunki, żeby się spodobać temu, kto go zaciągnął.

Gdyby wszyscy wierzący w Pomazańca Jeszu byli Głosicielami, jak twierdzą świadkowie Jehowy to, kto by ich utrzymywał? Pierwsi naśladowcy Jeszu byli podzieleni według darów Ducha. Dla niektórych przywilejem i darem Ducha było wspieranie innych.

Czy papież zna Pismo Święte? Wpadka której nikt nie zauważył.

Papież Franciszek w drugim dniu swojego pontyfikatu wypowiedział „mądrość”, która była sprzeczna z treścią Pisma Świętego. Podczas audiencji dla kardynałów chwalił mądrość płynącą z podeszłego wieku. Stwierdził, że Symeon i Anna dzięki mądrości pochodzącej z podeszłego wieku rozpoznali Chrystusa. Jego wypowiedź jest dostępna dzięki TV Trwam.

„Starcy posiadają mądrość zdobytą w ciągu całego życia jak starzec Symeon czy prorokini Anna w świątyni jerozolimskiej i to właśnie ta mądrość pozwoliła im rozpoznać Jezusa”.

Czy Duch Święty jest na posyłki? - Trójca cz. 4

W ewangelii Mateusza 8 rozdział jest szczególny zawiera, bowiem bardzo ciekawy opis cudów, jakie Pomazaniec czynił. Pierwszy opisany cud dotyczy trędowatego, który odwołuje się do woli Syna Bożego.

Mateusza 8: (2) A oto zbliżył się trędowaty, upadł przed Nim i prosił Go: Panie, jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić. (3) wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł: Chcę, bądź oczyszczony! I natychmiast został oczyszczony z trądu.

Warto zauważyć, że trędowaty nie nazwał Pomazańca Bogiem tylko Panem, co w późniejszym czasie porządkuje Paweł w liście do Koryntian.

1 Koryntian 8:6 dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy, oraz jeden Pan, Jeszu Pomazaniec, przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy.

Paweł porządkuje pojęcia robiąc wyraźną różnicę między Bogiem Ojcem a Panem Jeszu Pomazańcem. Również trędowaty prawidłowo tytułuje Syna Bożego Panem a nie Bogiem i Ojcem. Drugi cud w tym rozdziale jest znacznie ciekawszy gdyż oprócz prawidłowego tytułu Pan pojawiają się dające do myślenia inne szczegóły.

Mateusza 8: (5) ...zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, (6) mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi. (7) Rzekł mu Jeszu: Przyjdę i uzdrowię go. (8) Lecz setnik odpowiedział: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie.

Bardzo interesujący fragment. Setnik zdaje się lepiej rozumieć władzę Pomazańca niż dzisiejsi tak zwani chrześcijanie. Zdaje sobie sprawę, że Pan dysponuje władzą, która sprawa, że osobiście nie musi się fatygować. Czytamy dalej...

Mateusza 3: 16,17 - trójca cz. 1

A gdy Jeszu został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. A głos z nieba mówił: Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie.

Mateusza 3: 16,17

1. Duch Święty zstąpił na Pomazańca podobnie jak na innych ludzi. Nie ma w tym nic szczególnego po za tym, że Duch jest tu na początku czymś na zewnątrz Syna. Warto o tym pamiętać.

2. Chrystus musiał otrzymać Ducha a nie był nim sam.

3. Na, zewnątrz czyli niezależnie od Pomazańca pojawia się Bóg Ojciec a dokładnie jego głos. Dlaczego Bóg, Chrystus i Duch pojawiają się w jednym miejscu a są opisani niezależnie od siebie? Dlaczego w tym momencie nie doszło do publicznego połączenia się trzech osób? Odpowiedź jest prosta, bo nie są jedną osobą ani tym bardziej jednym Bogiem.

4. Bóg Ojciec wydał świadectwo swojemu Synowi. On go uwiarygodnił. Później Chrystus powoła się na różne świadectwa i powie Jana 5:(31) Gdybym Ja wydawał świadectwo o sobie samym, sąd mój nie byłby prawdziwy. Jeśli wierzysz Chrystusowi to przyjmij do wiadomości, że głos z nieba nie uwiarygodniał samego siebie, lecz zgodnie z prawdą swojego Syna, który był osobą całkowici oddzielną od Ojca. Gdyby było inaczej to owe świadectwo byłoby nieprawdziwe.

Duch Święty i duża litera

Ktoś mnie spytał: Dlaczego piszesz duch święty z małej litery?

Odpowiedziałem, że z przyzwyczajenia. Trzeba jednak podkreślić, że pisanie z dużej czy z małej litery nie obraża nikogo w niebie. To my ludzie komplikujemy sobie pismo nadając mu dodatkowych znaczeń. W naszym piśmie jest treść jawna i ukryta. Możemy o kimś pisać z szacunkiem, ale wystarczy, że słowo pan napiszemy z małej litery i już może to być odczytane, jako brak szacunku.

Jako człowiek lubiący prostotę i szczerość wolałbym unikać ukrytych znaczeń i zaszyfrowanych treści. Tak samo jak wolałbym uproszczoną ortografię. Zauważyłem jednak, że czasem robię literówkę, innym razem automat w moim oprogramowaniu poprawia mi wyraz na inny (zupełnie nie pasujący do treści) i ja tego nie zauważam, i w końcu zdarza mi się napisać coś z małej litery np. „nasz pan Jeszu”. Nie doszukujcie się w tym ukrytych tekstów i proszę wybaczcie mi pomyłki. Traktujcie takie wpadki jako niezamierzone potknięcia. Ponieważ ludzie przykładają duże znaczenie do okazywania szacunku w piśmie, więc będę starał się do tego dostosować.

Wróćmy jednak do tematu pisowni - Duch Święty.
Nie uważam Ducha Świętego za równego Bogu a mimo to postanowiłem pisać go z dużej litery, dlaczego? Ponieważ źródłem Ducha Świętego jest Bóg. Z Biblii wynika, że jest on cząstką osobowości Boga daną powołanym i czystym (świętym).

To Duch Święty kierował spisaniem Słowa Bożego. Skoro, więc wynik działania tego Ducha piszemy z dużej litery - Biblia, Słowo Boże, Pismo Święte- to tym bardziej powinniśmy z takiej litery pisać o samym Duchu.

Piszę, więc Duch Święty z dużej litery by:
1. Być konsekwentnym
2. Okazać szacunek temu, kto go nam dał

Bóg przez Ducha Świętego dał nam Biblię.

Bóg >>> Duch Święty >>> Słowo Boże

Duch Święty wychodzi bezpośrednio od Boga lub Syna Bożego jest, więc bliżej źródła niebiańskiego niż spisane na kartach papieru Słowo Boże (*2 Piotra 1:21). Skoro, więc pragnę okazać swój szacunek pisząc z dużej litery - Słowo Boże – to tym bardziej powinienem ten szacunek okazać pisząc z dużej litery, Duch Święty.
___________________
* 2 Piotra 1:21 - Albowiem proroctwo nigdy nie zostało przyniesione z woli człowieka, lecz ludzie mówili od Boga, uniesieni Duchem Świętym.


krzysztof król - napisz do mnie
Zapraszam na stronę Świadkowie Jehowy poznają prawdę