Czy Chrystus jest Bogiem JHWH?

Warto wam przypomnieć, choć wy wszystko wiecie, że Jeszu uratował narów, wyprowadzając go z ziemi egipskiej, ale później niewierzących wygubił.

Judy 1:5

List Judy potwierdza, że JHWH, który wyprowadził Iszrael z Egiptu to Pan nasz Jeszu. Tak przynajmniej wynika z najstarszego manuskryptu listu Judy. Późniejsze manuskrypty w miejscu imienia mają słowo Pan, ale najstarszy napisany między 200 a 400 rokiem ma w tym miejscu imię Pana Jeszu. Mógłby ktoś uznać, że może kopista się pomylił, ale warto pamiętać, że Wulgata, która powstała w latach 382–406 także ma w tym miejscu Imię Pana. Wygląda więc na to, że Hieronim, tłumacząc z greki na łacinę, dysponował wersją listu Judy, która także w tym miejscu podała imię Jeszu.

Kiedy w pismach Nowego Testamentu (nowej umowy) pojawia się słowo Pan, to tylko po kontekście możemy się domyślić czy mowa jest o Bogu Ojcu, czy o Syny Boga Jeszu. Kopiści często się mylili, ale bardziej prawdopodobna jest pomyłka, że zamiast imienia Jeszu ktoś napisał Pan niż odwrotnie. Pan Jeszu zawsze był, jest i będzie Panem, ale nie zawsze tytuł Pan będzie odnosił się do Pomazańca, ponieważ czasem odnosi się do Boga Ojca. 

Stworzyciel czy Burzyciel?

Za każdym razem, kiedy Bóg zmieniał człowiekowi imię, to zwracał uwagę na znaczenie tego imienia. Zmiana tylko jednej litery w imieniu nadawała mu zupełnie inny sens. W ten sposób kłótliwa (Saraj) zamieniła się w księżniczkę (Sara). Podobnie było z innymi imionami. Dawniej każde imię miało swoje znaczenie. Z tego powodu należy zadać sobie pytanie: jakie są różnice w znaczeniu słów Jehowa i Jahwe? Czy na pewno oba słowa mają takie samo znaczenie?

Świadkowie Jehowy wiedzą już, że preferowana przez nich forma nie jest prawidłowa, ale ponieważ całe życie skupiali się na czczeniu Boga pod tym imieniem, to nie chcą teraz robić żadnych gwałtownych zmian, bo to mogłoby podważyć sens ich kultu. Przypominają ludzi, którzy zboczyli z prawidłowej drogi i nie chcą zawrócić, ponieważ idą nią już bardzo długo. Trwają w przekonaniu, że jakimś sposobem i tak dojdą do celu. Zmiana drogi oznaczałaby uznanie wielu lat ich służby za pozbawione sensu działania - i to jest jeden problem, a drugi to fakt, że są dużą organizacją i zawrócenie mogłoby zachwiać porządkiem organizacyjnym. Zwyczajnie część ludzi podczas manewru zawracania pogubiłaby się. Ma to też związek z prawnymi regulacjami - musieliby na całym świecie zmienić nazwę na bardziej prawidłową. 

Z tego powodu twierdzą w swoich publikacjach, że prawidłowa wymowa nie ma znaczenia - liczy się, by jakoś zwracać się do Boga. Dochodzi więc do sytuacji absurdalnej, ponieważ świadkowie Jehowy w różnych krajach używają różnych imion na określenie tego samego Boga. 

Jeruzalem odrzucone.

„’Pocieszcie, pocieszcie mój lud!’ - mówi wasz Bóg. ‘Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy’.” Izajasz 40:1,2

Słowa te całkowicie spełniły się dopiero w 70 roku. Wcześniej Jeruzalem zostało zburzone przez Babilończyków ale ostateczną karę i zwolnienie ze służby miało miejsce w czasach apostołów. Świadczą o tym słowa Pana, który zapowiadał karę za wszystkie zbrodnie, jakie popełnili obłudni mieszkańcy Jeruzalem.

„Zaprawdę wam mówię: Wszystko to przyjdzie na to pokolenie.” Mateusza 23:36

Szydercy pełni szyderstwa.

W Internecie pojawiają się kpiarze, którzy w merytorycznej dyskusji nie mają żadnych szans, więc nadają swoim wypowiedziom formę kabaretową. Kpina jest jedną z form rozrywki, ale bywa też wykorzystywana, jako broń w propagandzie. Kpina, pogarda, oszczerstwo to trójca, która często łączy swoje siły by zaszkodzić prawdzie. Już sam fakt stosowania kpiny nakazuje nam dużą ostrożność. Kpina podobnie jak nóż może służyć czemuś dobremu, ale może też służyć złu. Może radować serce podczas zabawy, ale może też pchnąć człowieka w głęboką depresje a nawet samobójstwo. Szatan chętnie wykorzystywał siłę kpiny a jego słudzy są z pewnością w tym mistrzami.

Hiob oprócz swoich nieszczęść musiał jeszcze znosić kpiny, których celem było jego załamanie. Siła kpin jest tak duża, że naprawdę może podłamać człowieka do tego stopnia, że odechce mu się żyć. 

"Czyż nie naśmiewcy są ze mną? Od szyderstw mam noce bezsenne. Ty sam racz zastaw przechować, bo któż chce za mnie poręczyć? Zamknąłeś ich umysł przed rozsądkiem, nie dopuścisz do ich triumfu."

Hioba 17:2-4

Niestety tak jak czytamy w opisie zmagań Hioba kpinom często towarzyszy brak rozsądku, „zamknąłeś ich umysł przed rozsądkiem”.

Ludzie odsuwają się od człowieka, który jest przez otoczenie wyśmiewany, bardzo szybko taka osoba doświadcza, czym jest samotność. Z tego właśnie powodu kpina jest skutecznym sposobem zwalczania dobra i prawdy. Kiedy komuś brakuje argumentów do dyskusji to najłatwiej jest sprowadzić ją do absurdalnych twierdzeń lub okpić. Im bardziej ktoś zostanie wyśmiany tym bardziej postronni słuchacze odnoszą wrażenie, że zabrakło mu argumentów. Tymczasem to nie ma nic wspólnego z dochodzeniem do prawdy. Kpina nie jest domeną ludzi mądrych tylko tak zwanych lekkoduchów.