Do rozważań nad prawidłową formą imienia
naszego Zbawiciela posłużę się książką Greka Nowego Testamentu Grzegorza
Szumockiego. Można nabyć ją w wydawnictwie Vocatio.
Imię Jesus w języku greckim.
Forma podstawowa imienia Jeszu po grecku.
Ι - i
η - e
σ - s
ου - u (dyftong)
Forma podstawowa imienia Jeszu po grecku.
Ι - i
η - e
σ - s
ου - u (dyftong)
Grecki sposób zapisywania imienia Zbawiciela i dla porównania współczesna polska wersja:
- mianownik (nominativus) Jesu-s Jezu-s
- dopełniacz (genetivus) Jesu Jezu-sa
- celownik (dativus) Jesu Jezu-sowi
- biernik (accusativus) Jesu-n Jezu-sa
- wołacz (vocativus) Jesu Jezu (nowoczesna forma Jezusie)
Dociekliwi zauważą że w języku greckim brakuje:
- narzędnik ((z) kim? (z) czym?) Jezusem
- miejscownik (o kim? o czym?) Jezusie
Jak widzimy gramatyka grecka nie jest
identyczna z polską. Mimo to nawet w języku polskim widać, że formą podstawową,
pozbawioną końcówek fleksyjnych jest Jezu tak jak w grece Jesu.
W grece Nowego Testamentu autorstwa Grzegorza Szamockiego czytamy “Pod względem budowy w słowach greckich można wyróżniać: rdzeń, rozszerzenie rdzenia, temat, końcówkę i zakończenie”
Przykład.
W grece Nowego Testamentu autorstwa Grzegorza Szamockiego czytamy “Pod względem budowy w słowach greckich można wyróżniać: rdzeń, rozszerzenie rdzenia, temat, końcówkę i zakończenie”
Przykład.
W przypadku imienia Zbawiciela mamy temat-końcówka Jeszu-s/n
Co to jest rdzeń?
Co to jest rdzeń?
W naszym przypadku ciężko jest rozróżnić
rdzeń od rozszerzenia rdzenia, ale nie jest to konieczne gdyż jak zaraz się
przekonamy rdzeń i temat może być dokładnie taki sam. Imię naszego Pana jest
importowane z wymowy hebrajskiej, więc nie musi posiadać wszystkich elementów,
które charakteryzują greckie wyrazy. Sprawdźmy, więc co to jest temat?
...i sprawa się rozwiązała nasz rdzeń i temat to Jeszu. Książka na którą się powołujemy podaje trzy rodzaje ustalenia miejsca przecięcia tematu od dodanej końcówki.
Powyżej mamy przykłady pokazujące w którym miejscu należy odciąć temat od końcówki. W imieniu Jeszu według tych reguł jest to możliwe po dyftongu Ἰησοῦ-ς lub po literze Ἰησο-ῦς ale w tym drugim przypadku końcówka rozbijałaby.dyftong który tak naprawdę jest jedna głoską u. Dla mnie jest sprawą bezdyskusyjną że podstawową forma imienia naszego Zbawiciela jest Jeszu (Jesu).
Końcówka s która pojawia się w mianowniku wynika z reguł gramatyki greckiej a nie z wymowy tego imienia przez uczniów Pomazańca. Gdyby jej tam nie było to czytelnik odniósłby wrażenie że mowa jest o kobiecie. Zamieszczam poniżej przykład męskich imion zaadoptowanych przez język grecki. Wszystkie one mają końcówkę S a w naszym języku (podobnie jak w innych) w sposób całkowicie naturalny i oczywisty zostały one usunięte. Dlaczego? Ponieważ końcówka est dodatkiem do właściwego słowa nawet gdy występuje w mianowniku.
Końcówka s która pojawia się w mianowniku wynika z reguł gramatyki greckiej a nie z wymowy tego imienia przez uczniów Pomazańca. Gdyby jej tam nie było to czytelnik odniósłby wrażenie że mowa jest o kobiecie. Zamieszczam poniżej przykład męskich imion zaadoptowanych przez język grecki. Wszystkie one mają końcówkę S a w naszym języku (podobnie jak w innych) w sposób całkowicie naturalny i oczywisty zostały one usunięte. Dlaczego? Ponieważ końcówka est dodatkiem do właściwego słowa nawet gdy występuje w mianowniku.
Przykład męskich imion:
Polski - grecki zapis (wymowa)
Saul - Σαῦλος (Saulos)
Paweł - Παῦλος (Paulos)
Piotr - Πέτρος (Petros)
Zdarzają się wyjątki ale przeważnie zamiast S czytamy wówczas SZ np. imię Ἰούδας (Iudas) jest znane u nas w oryginalnym brzmieniu Juda ale też zachowano hybrydę grecko-polską czyli Judasz.
Ciekawe są też imiona, które mają odpowiedniki żeńskie
Anna Ἅννα ,(Anna) / Ananiasz Ἁνανίας , (Ananias)
Polski - grecki zapis (wymowa)
Saul - Σαῦλος (Saulos)
Paweł - Παῦλος (Paulos)
Piotr - Πέτρος (Petros)
Zdarzają się wyjątki ale przeważnie zamiast S czytamy wówczas SZ np. imię Ἰούδας (Iudas) jest znane u nas w oryginalnym brzmieniu Juda ale też zachowano hybrydę grecko-polską czyli Judasz.
Ciekawe są też imiona, które mają odpowiedniki żeńskie
Anna Ἅννα ,(Anna) / Ananiasz Ἁνανίας , (Ananias)
Joanna Ἰωάννα (Joanna) / Jan Ἰωάννης (Joannes)
Tak jak w języku greckim s w mianowniku oznaczało męskie imię tak w polskim a charakteryzuje żeńskie np.:
Józef - Józefina
Wiktor - Wiktoria
Kazimierz - Kazimiera
Krzysztof - Krzysztofa
Ryszard - Ryszarda
itp.
Odmiana w języku polskim ulega ciągłym
zmianom. Dziś w wołaczu polscy chrześcijanie mówią Jezu, ale już niedługo mogą
mówić Jezusie. Tendencja jest taka by jak najbardziej odejść od oryginału, żeby
jak najmniej przypominało to prawdziwe imię. Podobno jeszcze 300 lat temu w angielskich przekładach Pisma Świętego można było czytać imię naszego Zbawcy
Jesu (Yesu) a dziś diabeł pokarał anglików wyjątkowo pokrętną nazwą Dźizas. Zły
ma władzę nad światem i wykorzystuje ją by utrudnić ludziom wzywanie imienia
Jeszu.
Hebrajskie imię
Podobno tak pisze się imie Jozuego po hebrajski
יהושוע wersja podstawowa
auśoheJ uczeni w piśmie tak odczytują to imię.
uśwaJ a tak uważam, że powinno się je odczytywać.
W rzeczywistości imię to czyta się JAWSZU i jest tu wplecione prawie całe imię Boga (JAW..brakuje 1 litery). Dokładnie w takiej formie występuje w Biblii w Starym Testamencie JAWSZU. Oczywiście są też inne formy tego imienia, do najnowszej i aktualnie obowiązującej zalicza się Jeszu czyli ישוע. Jak się możemy przekonać klikając w ten link imię to występuje w tej formie nie tylko w Starym Testamencie, ale także w przekładzie Nowego Testamentu z greckiego na hebrajski. Jak się zaraz przekonamy tą wersję użyli pisarze NT do oddania nam imienia Zbawiciela. Dlatego tą popularniejszą wersję uznajemy za poprawną i dziś na niej się skupimy. Według tradycyjnych Żydów imię to należy czytać JESZU.
Podobno tak pisze się imie Jozuego po hebrajski
יהושוע wersja podstawowa
auśoheJ uczeni w piśmie tak odczytują to imię.
uśwaJ a tak uważam, że powinno się je odczytywać.
W rzeczywistości imię to czyta się JAWSZU i jest tu wplecione prawie całe imię Boga (JAW..brakuje 1 litery). Dokładnie w takiej formie występuje w Biblii w Starym Testamencie JAWSZU. Oczywiście są też inne formy tego imienia, do najnowszej i aktualnie obowiązującej zalicza się Jeszu czyli ישוע. Jak się możemy przekonać klikając w ten link imię to występuje w tej formie nie tylko w Starym Testamencie, ale także w przekładzie Nowego Testamentu z greckiego na hebrajski. Jak się zaraz przekonamy tą wersję użyli pisarze NT do oddania nam imienia Zbawiciela. Dlatego tą popularniejszą wersję uznajemy za poprawną i dziś na niej się skupimy. Według tradycyjnych Żydów imię to należy czytać JESZU.
Tradycyjni Żydzi nie uznają naszego Pana za Pomazańca (mesjasza). Na Wikipedii czytamy
“Dla wyznawców judaizmu Jezus (Jeszu, Jeiszu) lub Nazarejczyk (Ha Nocri) nie jest Mesjaszem,”.
Żydzi zawsze odczytywali to imię w ten sposób. W czasach naszego Zbawiciela i wcześniej było to bardzo popularne imię. Jednak tradycyjni żydzi po zburzeniu Jerozolimy w 70 po Chr. Znaleźli się w trudnej sytuacji, która pogorszyła się, gdy powstał islam. Wierzący żydzi znaleźli się między młotem i kowadłem, czyli między chrześcijaństwem i islamem. Żydzi ciągle czekali na mesjasza tymczasem ideologia innego Żyda Jeszu zapanowała nad cała Europą. Chrześcijanie rządzili ówczesnym cywilizowanym światem. Zdarzało się, że na Żydów polowano i mordowano a robiła to sekta założona przez Żyda. Nic, więc dziwnego, że niektórzy żydzi obwiniali Jeszu o swój los. W dodatku im dłużej żydowski mesjasz nie pojawiał się tym częściej żydzi przechodzili na chrześcijaństwo. Nic, więc dziwnego, że część żydów zaczęła o Panu naszym rozpowszechniać obraźliwe opowieści a szczególną nienawiść skierowano na jego imię Jeszu.
Zadbano o to by ludzie bardzo źle kojarzyli
imię naszego Zbawcy. Z nienawiści przeklinano słowo Jeszu mówiąc "niech jego imię i pamięć zaginą". Już na pierwszy rzut oka widać, że
jest to przyklejenie przekleństwa do imienia a nie odwrotnie. Żydzi mieli
zwyczaj czasem podmieniać słowa by nie czytać tego, co pisze tylko coś innego.
Znamy to z podmianą JHWH na ADONAJ potem z tej podmiany wyłoniło się imię
Jehowa. Tym razem żydzi starali się nie odczytywać na głos imienia Syna Bożego
nie z szacunku tylko z nienawiści, do Jeszu. Gdy napotykali w tekście na to
imię zamiast odczytać je z szacunkiem recytowali magiczną formułkę "niech
jego imię i pamięć zaginą" a potem dalej czytali tekst. To pokazuje jak
wielką nienawiść żywiło część środowisk żydowskich do Pomazańca.
Akronim to skrótowiec np.: AGD, PKO, itp. Słowa w przekleństwie żydzi dobrali w taki sposób by hebrajskie litery przypominały im, co mają powiedzieć i nie ma to nic wspólnego z jego wymową. Dowodem na to jest fakt, że głoski wypowiadane w słowie Jeszu nie pokrywają się w pełni z przekleństwem. Po hebrajsku wymawiano je “jemach szemo wezichro”. Od razu widać, że nie pasuje do imienia JE-SZ-U. To jest dowód, że sposób wymawiania jest prawidłowy i nie posiada ukrytego sensu. Tak naprawdę ich przekleństwo nie pasuje do brzmienia imienia ale za to pasuje do jego zapisu. Według alfabetu hebrajskiego są tam trzy litery JŚW (Ś to SZ). Żydzi nie zmienili imienia Jeszu na potrzeby skrótowca, bo gdyby chcieli je zmienić to użyliby formy Jeszwe i pasowałoby im idealnie.
Akronim to skrótowiec np.: AGD, PKO, itp. Słowa w przekleństwie żydzi dobrali w taki sposób by hebrajskie litery przypominały im, co mają powiedzieć i nie ma to nic wspólnego z jego wymową. Dowodem na to jest fakt, że głoski wypowiadane w słowie Jeszu nie pokrywają się w pełni z przekleństwem. Po hebrajsku wymawiano je “jemach szemo wezichro”. Od razu widać, że nie pasuje do imienia JE-SZ-U. To jest dowód, że sposób wymawiania jest prawidłowy i nie posiada ukrytego sensu. Tak naprawdę ich przekleństwo nie pasuje do brzmienia imienia ale za to pasuje do jego zapisu. Według alfabetu hebrajskiego są tam trzy litery JŚW (Ś to SZ). Żydzi nie zmienili imienia Jeszu na potrzeby skrótowca, bo gdyby chcieli je zmienić to użyliby formy Jeszwe i pasowałoby im idealnie.
Historycy twierdzą, że Izraelici zawsze mieli
skłonność do magi, nawet w czasach naszego Pana. Wśród prostych ludzi amulety i
zaklęcia miały cieszyć sie dużym powodzeniem. Nowy testament wspomina o
czarownikach. Im dłużej żydzi czekali na mesjasza tym bardziej wzrastały w ich
szeregach wątpliwość. Przejawiało się to na różne sposoby. Część Żydów
przyjmowała chrześcijaństwo a inna część szła w pogaństwo mieszając judaizm z
czarami tak powstała kabała żydowska. W tej części szczególnie mocno dało o
sobie znać przekonanie, że słowom można nadać magiczną moc. Przy napotkaniu
imienia Jeszu wypowiadali przekleństwo skierowane na to imię. Kiedy naśladowcy
naszego pana Jeszu wychwalają jego imię podkreślając, że nie ma zbawienia w
żadnym innym imieniu (Rzymian 1:5), to jednocześnie część żydów je przeklinała?
Większość naukowców żydowskich również uznaje
taki sposób odczytywania tego imienia za prawidłowy, dlatego książki historyczne
w tym także podręczniki szkolne wydawane w Izraelu podają wersję Jeszu (Yeshu).
Świadkiem tego jest duński pastor Kai-Hansen Kjær, który spędził w Izraelu kilka lat przy okazji badając różne formy imienia Zbawiciela. Pastor powołuje się na naukowe źródło, z którego wynika, że z punktu widzenia historycznego i filologicznego prawidłową formą jest Jeszu, (choć on sam woli formę Jeszua).Potwierdza on, że nie tylko forma Jeszu jest tam uznawana, ale także nie zauważył by była źle kojarzona. Wygląda, więc na to, że największymi wrogami tego imienia nie są dziś żydzi tylko nibychrzescijanie. To oni odgrzebują prawie zapomniane żydowskie przekleństwo by straszyć nim tych, co poznają prawdę i są bliscy wzywania tego imienia ku chwale Boga i dla własnego zbawienia (Łukasza 11:52, Rzymian 10:13). Polecam Nie zaparłeś sie mojego imienia.
Szatan widzi, że wzywanie imienia Jeszu może powrócić,
mimo że on dołożył wielu starań by poszło w zapomnienie. Nic, więc dziwnego, że
jego słudzy dwoją się i troją by zasiać wątpliwość u wybranych.
Wyjaśniliśmy już, że tradycyjni żydzi oraz naukowcy izraelscy (przeważnie ateiści) za prawidłową formę imienia Pomazańca uznają Jeszu. Wyjaśniliśmy też, że akronim jest przekleństwem wypowiadanym gdy ktoś spotkał w tekście to imię. Pozostało nam do wyjaśnienia skąd bierze się wersja z A na końcu - Jeszua?
Kiedy pojawili się mesjanistyczni żydzi,
czyli tacy, którzy wierzą w Chrystusa ktoś z ich szeregu wymyślił sprytny
sposób by z jednej strony promować język hebrajski a z drugiej strony by ich
judaistyczni sąsiedzi nie skojarzyli ich z nielubianymi chrześcijanami. Podjęto,
więc starania by posługiwać się hebrajskim słownictwem w miejsce do tej pory zajęte
przez grecką terminologię. Oddzielnym problemem okazało się imię Jeszu, które mogło
w zbyt oczywisty sposób zdradzać ich przekonania. Żeby, więc nie kojarzyć imienia
Jeszu z obraźliwymi opowieściami wymyślono drobną zmianę opartą o niemą głoskę.
W hebrajskim imieniu jest na końca litera nazywana ajin, która kojarzy sie z A
ale faktycznie nie jest wymawiana. Jest to niema głoska. Wystarczyło wiec rozpuścić
propagandę, że to jest A i tak mesjanistyczni Żydzi robią. Na całym świecie zabiegają
o to by inni uznali, że ta literę czyta się, jako A*. Nawet wykształceni ludzie nie mają pojęcia o języku hebrajskim, więc bez problemu akceptują tą formę, jako pewnik nie sprawdzając. Tymczasem jest to głoska niema i w dodatku nie posiada odpowiednika w samogłoskach. Większość liter spółgłoskowych oprócz dźwięku złożonego posiada przypisane samogłoski, które mogą być wstawione zamian spółgłoski. Tak jest w przedostatniej literze W, którą w imieniu Pana czytamy, jako U. Ajin jest całkowicie nieme posiada jedynie wartość liczbową - 70.
Link do alfabetu hebrajskiego
Wróćmy do hebrajskiej wersji imienia
ישוע
________________
י - JE (10)
ש - SZ (21)
ו - U (6)
ע - A (16)
ישוע
________________
י - JE (10)
ש - SZ (21)
ו - U (6)
ע - A (16)
Czy są jakieś dowody, że A na końcu się nie wymawia?
______________________________
TAK.
W Piśmie Świętym Nowego Testamentu pisarze nigdy nie użyli ajin jako A w imieniu Pana
co znaczy, że oni także nie wymawiali tej litery.
______________________________
Jeśli przyjrzymy się hebrajskiej wersji i greckiej tego imienia to znikają wszelkie wątpliwości
W wymowie nie ma żadnej różnicy pomiędzy hebrajską wersją a grecką. W obu jest to samo imię JESZU. Jedyne różnice jakie możemy zaobserwować dotyczą pisowni ale to wynika z innego alfabetu.
* Podobne zabiegi robią świadkowie Jehowy dla popularyzacji pala zamiast krzyża, mimo że wszyscy doskonale wiedzą, że Rzymianie zabijali na krzyżach to jednak upór w propagowaniu wersji z palem sprawił, że dziś podaje się to, jako możliwość prawie równorzędną do krzyża a niektórzy nawet powątpiewają czy w ogóle stosowano krzyże.
Posty
