Skąd Bóg ma imię? Większość wierzących powie, że sam nadał sobie imię i ogłosił je człowiekowi. Przeciwnicy Boga powiedzą, że Hebrajczycy zapożyczyli imię od pogańskich ludów. Dodatkowe zamieszanie powstaje, gdy ktoś za imię bierze każde słowo, jakim opisuje się Boga. Na przykład: Stwórca, Bóg, Pan, Ojciec, Wszechmocny, Zbawiciel, itp. W ten sposób niektórzy wyliczają dziesiątki imion. Oczywiście są to słowa identyfikujące Boga, a ich istnienie pozwala nam prowadzić rozmowy o Bogu używając różnych słów. Są to nazwy i z tego powodu można uznać je za imiona. W języku hebrajskim i greckim nazwa i imię to jest to samo słowo. Jednak w życiu codziennym imię było bardziej osobowe, a nazwa wspólna. Każdy był człowiekiem, ale nie każdy nazywał się Abraham. Tak samo jest z użyciem nazw typu Bóg, Pan, itp.
Imiona z czasem przestały być przypisane tylko do jednej osoby, ponieważ pojawił się zwyczaj utrwalania imion. I tak imię Jeszu po raz pierwszy dostał syn Nuna pomocnik Mojżesza. Później ludzie chcąc upamiętnić swojego krewnego lub z innego powodu zaczęli powtarzać imiona i tak doszło do tego, że mógł Jan rozmawiać z Janem, a Anna z Anną. Pewne imiona stały się popularne.
Opis życia pierwszych ludzi w księdze Rodzaju sugeruje, że imię Boga było znane od początku. Nie możemy tego jednak uznać za pewnik, ponieważ Bóg powiedział do Mojżesza, że dopiero teraz wyjawia swoje imię.
„Ja objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, jako Bóg Wszechmocny, ale imienia mego, JHWH, nie objawiłem im.” Wyjścia 6:3
Posty
